Karaali Deresi
Tekrar Datça hurmaları başladı, bu kısım biraz daha zorluydu, karanlık, mağara gibi yerlere girerken biraz tedirgin oluyorsunuz, burası vahşi yaşam bölgesi.
Bu kısımlarda sağda ve solda geçiş yeri yok, suyu aşmanız gerekiyor. Ali Rıza arkadaşım botları ile suya girdi ben sarp bir kayalığı aşmak zorunda kaldım, tırmanırken kolumla yaptığım ani birhareket bayağı acı verdi, kaslar zorlandı sanırım, böyle yerlerde acele etmemek lazım.
Başka yerlerden geçiş yok, dereden geçiyoruz, kurumuş Datça Hurması dalları sanki bir kafes örmüş, dallara bodoslama yükleniyoruz, bir ara bacağıma çuvaldız gibi bir diken battı, bayağı derine girmiş. Bazen doğa yürüyüşlerinde giyilecek pantolonlardan bahsediyorlar ama o pantolonlar burada delik deşik olur. Benim buralarda giydiğim bir pantolonum var her türlü çalı ve dikenden geçebiliyorum, bu yürüyüşte kurumuş hurma dallarının dikenleri ondan bile geçti, bacaklarım delik deşik oldu, alışmışız herhalde herhangi bir acı duymadım.
Bu derede gördüğüm en yüksek Datça Hurması bu.
Buralarda eşek izlerine rastlamadım ama bazı yaban hayvanlarının buradan geçtiği ve barındığı belli oluyor. Ezilmiş, çiğnenmiş otlar, dallar var.
Hurmaları görmek sevindirici ama dediğim gibi onların olduğu yerlerde yürümek zor. Dallarıyla yolu kapatıyorlar, dikenli sarmaşıklar çok fazla, ağ gibi etrafı sarmışlar, birçok kez keskin avcı bıçağımla keserek kurtuldum, ellerimizi parçalayanlar da çoğunlukla bu dikenler.
İnanılmaz güzel yerler, binlerce kilometre uzağa gitmeye gerek yok, Datça’da macera arayanlar için yer çok. Buralara rehbersiz, ve yalnız gitmek çok sakıncalı, biz ilk kez geliyoruz ama en azından çevredeki doğayı tanıyorum, daha önceden aldığım kerterizler var. Yola çıkmadan önce Datça Orman Şefi Ertan Kılcı’yı arayarak gideceğim yerin kerterizini verdim, eve geldikten sonra da sağ salim geldiğimizi haber verdim.
Yahu çok çok çoooook imrendim, ne diyeyim keşke ben de gelebilseydim, ama yapamazdım herhalde, çok sert bir yürüyüş olmuş. emeklerinize sağlık, her ikinizin de…
Nasip olursa önümüzdeki hafta bu dere serisini bitirmek istiyorum, o zaman gelirsin.
HAARİKA !!! İnanın her satırını sözcük sözcük okudum…Her fotoğrafınızın içinde hissetim kendimi… Şunu bilin ki, bu gezinizde 2 kişi değildiniz..Ben de vardım yanınızda… Teşekkürler…
Ne güzel yazmışsınız Hüseyin arkadaş, sizinle yürümek güzel…
Saygıdeğer Muzaffer hocam, gerçekten size tüm samimiyetimle teşekkürler ediyorum, Datça’da sayenizde o kadar güzel yerler gördüm, anlatmaya kelimeler yetmez, buradan başta Ahmet Temizel olmak üzere tüm yürüyüş arkadaşlarıma da selamlar.
Teşekkürler Ali Rıza arkadaşım, sizinle yürümek çok hoştu.
Muzaffer Hocam, hep hayiflanarak izliyorum sizi.. Ben de cok geziyorum ama siz yazinca bambaska anlamli oluyor.. Bir turlu zaman bulup yazamadigimdan sizi kiskaniyorum:) Bu gezide olmayi cok isterdim.. Kaleminize yureginize saglik.. Yazarak ve paylasarak cok sey katiyorsunuz hayatimiza, Datca’ya.. Kisa bir yurtdisi seyahatim olacak.. Dönuste katilmayi cok isterim.. Saglicakla kalin..
Teşekkürler Nazmiye hanım, bu geziye giderken siz aklıma geldiniz, hatta facebook’a baktım. Geldiğinizde yürürüz, selamlar.
Maalesef ben sizinle hiç yürüyemeyen şanssızlardanım.Ama her hafta satır satır okuduğum sayfanız ve muhteşem doğa manzaraları sayesinde ruhumu dinlendiriyorum.Size inanılmaz imreniyorum annem ve babam datça da yaşıyor.Geldiğimizde sizinle mutlaka tanışmak ve yürüyüşlerinize katılmak isteriz.
Ankara nın boz bulanık havasından selam olsun …:)
Merhabalar Selma hanım, geldiğinizde yürürüz.
Elinize sağlık.paylaştığınız her kare için de teşekkürler.Hafta sonu yürüyüşünde gözlerimiz sizi aradı.Zorlu bir rotaymış.Umarım dinlenmişsinizdir. Aynı rota tekrarlanırsa,öncülüğünüzde katılmak isterim.Selamlar.
Dinlendim Selma Hanım, teşekkürler, gezinizde çok güzel çiçekleri fotoğraflamışsınız.