Suyun şarkısını dinleyerek gidiyoruz, bir daha buralara gelirsem zamanı daha bilinçli olarak değerlendiririm.
Kayalar birçok yerde kaygan oluyor, ayakkabılar kayıyor, ellerimizdeki batonlar bu yürüyüşümüzde bize çok yardımcı oldular, göletleri aşarken, kayalardan geçerken destek oldu. Batonları Ali Rıza arkadaşımla Datça medikalden aynı zamanlarda almıştık ben her yürüyüşte kullanıyorum Ali Rıza arkadaşım bazen kullanmıyordu, hocam senin bu konuya çok önem verdiğini bildiğim için bugün aldım dedi ve sonra iyi ki almışım, baton olmasa buralardan geçemezdik dediğini duydum.
Aşağıya doğru şelaleri aşarak iniyoruz, bu kısımlarda bizi zorluyan önümüze geçiş imkanı vermeyen göletlerin çıkması oldu, o anlarda çok sık dikenli bitkilerin arasından sarp yamaçları tırmanmaya çalıştık. Böyle anlarda yamaçlardan ancak göleti aşabilecek kadar bir mesafe gidebildik.
Bu gibi yerlerde su geçirmez botlar önemli, benim botlar da su geçirmiyordu ama kenarında bir dikiş söküğü oldu. Ayakkabının ne kadar önemli olduğunu bu ayakkabılarla anladım, çok keskin kayaları bunlarla tırmandım, kaygan zeminlerden geçtim, en önemlisi ayak bileğime destek olması, bunları kullandığımdan bu yana ayağım burkulmadı. Botu seçerken ayağa uygun olması benim için önemli, buralarda soğuk olmadığı için normal bir çorapla kullanıyoruz. Daha önce biraz büyük numara bir bot almıştım iyi olmadı, esnek değildi . Bu botlarım ayağımı terletmiyor o bakımdan da iyi.
Dağlarda sırt çantamın ağır oluşu beni zorluyor, evde birkaç tane sırt çantam var ama yükümü bir türlü azaltamadım, fotoğraf makinam da ağır ve tırmanışlarda önüme doğru sarkıyor. Bu aylarda sıcaklar arttı, en az iki litre su taşımak lazım, en büyük ağırlığımız su olacak.
Tepeye çıkarak çevreyi incelediğimde bu ormanlık alanı gördüm, oraya ulaştık mı tamam dedim.
Arka arkaya gelen şelaleler, bu kayalık kısımlarda Datça Hurması ağaçları yok.
Yahu çok çok çoooook imrendim, ne diyeyim keşke ben de gelebilseydim, ama yapamazdım herhalde, çok sert bir yürüyüş olmuş. emeklerinize sağlık, her ikinizin de…
Nasip olursa önümüzdeki hafta bu dere serisini bitirmek istiyorum, o zaman gelirsin.
HAARİKA !!! İnanın her satırını sözcük sözcük okudum…Her fotoğrafınızın içinde hissetim kendimi… Şunu bilin ki, bu gezinizde 2 kişi değildiniz..Ben de vardım yanınızda… Teşekkürler…
Ne güzel yazmışsınız Hüseyin arkadaş, sizinle yürümek güzel…
Saygıdeğer Muzaffer hocam, gerçekten size tüm samimiyetimle teşekkürler ediyorum, Datça’da sayenizde o kadar güzel yerler gördüm, anlatmaya kelimeler yetmez, buradan başta Ahmet Temizel olmak üzere tüm yürüyüş arkadaşlarıma da selamlar.
Teşekkürler Ali Rıza arkadaşım, sizinle yürümek çok hoştu.
Muzaffer Hocam, hep hayiflanarak izliyorum sizi.. Ben de cok geziyorum ama siz yazinca bambaska anlamli oluyor.. Bir turlu zaman bulup yazamadigimdan sizi kiskaniyorum:) Bu gezide olmayi cok isterdim.. Kaleminize yureginize saglik.. Yazarak ve paylasarak cok sey katiyorsunuz hayatimiza, Datca’ya.. Kisa bir yurtdisi seyahatim olacak.. Dönuste katilmayi cok isterim.. Saglicakla kalin..
Teşekkürler Nazmiye hanım, bu geziye giderken siz aklıma geldiniz, hatta facebook’a baktım. Geldiğinizde yürürüz, selamlar.
Maalesef ben sizinle hiç yürüyemeyen şanssızlardanım.Ama her hafta satır satır okuduğum sayfanız ve muhteşem doğa manzaraları sayesinde ruhumu dinlendiriyorum.Size inanılmaz imreniyorum annem ve babam datça da yaşıyor.Geldiğimizde sizinle mutlaka tanışmak ve yürüyüşlerinize katılmak isteriz.
Ankara nın boz bulanık havasından selam olsun …:)
Merhabalar Selma hanım, geldiğinizde yürürüz.
Elinize sağlık.paylaştığınız her kare için de teşekkürler.Hafta sonu yürüyüşünde gözlerimiz sizi aradı.Zorlu bir rotaymış.Umarım dinlenmişsinizdir. Aynı rota tekrarlanırsa,öncülüğünüzde katılmak isterim.Selamlar.
Dinlendim Selma Hanım, teşekkürler, gezinizde çok güzel çiçekleri fotoğraflamışsınız.