Zaman kısıtlıydı, biraz sonra gün batımını izlemek üzere yolumuza devam edecektik. Akşam güneşinin vurduğu, taş duvarlarla çevrili sokaklar büyüleyiciydi. Bu üç günlük gezide fotoğraf açısından beni en çok heyacanlndıran yerlerdendi burası. Taş duvarlar gördüğüm kadarıyla çamur harçla örülmüş, bazılarında harç ta görünmüyordu. Şimdiye dek görmediğim bir kentsel doku karşımdaydı. Geçmişi çok eskilere dayanan bir yerleşim.
Fotoğraf çekmek için çok güzel yerler sokaklarda kimse görünmüyordu. Karşılarda görünen yapılar köyün yeni yerleşimi olabilir, araştıracak, soracak zaman olmadı.
Hala kullanılmakta olan bazı yapılar beni şaşırttı, çok eski ve harap halde. Görünüş olarak bize güzel ama yaşamak için sağlıklı yerler olarak göremedim.
Bol bol fotoğraf çektik. Sanırım bu taş yapılar toprak damlıydı.
Kapı ve pencerelerin üst kısmında taşlar ay şeklinde örülmüş.
Üç kilometre ileride Bahadınlar köyü’ne ( şimdi mahalle ) geldik, bamyası ile ünlüymüş, burada da taş yapılar var. Arabamızı park ederek göletin yanındaki kahveye geldik, ortasında ulu bir çınar vardı. Benim en çok ilgimi kahvecinin bir kadın olması çekti, çaylarımızı alırken izniyle fotoğrafını çektim. Buralarda yabancılık çekilmez, insanlar eski kültürlerini devam ettiriyorlar, misafirperverler. Fotoğraf çekerken hiç sıkıntı yaşamadım, hoşgörülüler.