yazıköy murdala yürüyüşü

Değirmenbükü – Murdala Karia Yolu Yürüyüşü

murdala koyuna giden yolda dağlar

Kısa bir dinlenmede sonra tekrar yollardayız, ilerideki dağlara baktıkça oraya kadar yürüyeceğimiz aklıma geliyordu. Aslında oldukça keyif te alıyordum, doğanın kokusunu içimize çekerek, kuş sesleri arasında çok güzel anlardı. Bekleyenimiz de yok, acelemiz de, buram buram o anları sindirerek yürüyorduk.

datça murdala yolundan manzara

Kasımda dağ çileklerinin meyvası da olgunlaşır, bir tanesinde sarı renkli meyvayı görünce hemen fotoğrafıı çektim. Bu kısımlarda çam ağaçları da var.

murdala yolu

Geldiğimiz yolun yukarıdan görünüşü, ve nihayet tepeye ulaşıyoruz, burada çok sayıda  arı kovanının yanından geçtik, arılar vızır vızır, yoğun çalıştıkları günler, havalar güzel, çiçek bol. Ve nihayet Mersincik – Murdala yolundayız, buradan sonra daha epey yol var. Arıcılara ait bir traktör biz gelmeden hareket etti, üzülüyoruz. Arada bir vasıta sesleri duyar gibi oluyoruz ama gelen yok. Bu zamanda, bu saatte pek geçen de olmaz.

yazikoy-murdala-64

Bir virajı dönerken ileride eski bir renault araba gördüm, bu yollarda hala gözdeler. Arkadaşım önden gitti, yanlarına geldiğimde arıları ile uğraşan üç kişi, baba, oğul, anne birlikte arılarına bakıyorlardı, çok hoş bir manzaraydı. Daha işlerinin süreceğini söylediler, teyze ileride beklersiniz dedi ama biz pek yakında geleceklerini ummadık, yola devam ettik.

yazikoy-murdala-65

Akşam güneşini kovanlarına doldurur gibiydiler.

yazikoy-murdala-67

Japon ve Çin estamplarını andırır bir doğanın içinde, gözlerimiz yukarılarda bu güzellikleri seyrederek yürüyoruz, batmakta olan güneş kayalarda ışıldıyordu. Bir de mantar gördüm yol kenarında.

datça mersincik murdala yolu

Sonra bir vasıta sesi duyduk, araba virajdan çıkıp görünene kadar nefesimi tutmuş bekliyordum, biraz önce gördüğümüz  Reno araba çıkıp gelmez mi, inanamadım. Biraz önce arıların başında gördüğümüz Mercan ailesi karşımızdaydı. Yaşam sürprizlerle dolu, hiç umutsuz olmamak lazım. Dağlara bakarak bize bir araba yollayın diye bağırmıştım bir kaç dakika önce, duydular herhal. Daha bayağı yolumuz vardı, oğulları Elçin arkadaş Cumalı köyünde kahvede bize çay yaptı, suyumuzu içtik. Cumalı, Yazıköy arası birkaç kilometre, yürürüz dememize rahmen bizi arabamızın yanına kadar da bıraktı, çok teşekkürler, bereketli ballar diliyoruz. Elçin arkadaşla birkaç yıl önce Cumalı’da sohbet etmişiz, görünce beni tanıdığını belirtti..Babası Cemal Mercan’a, annesi Güzide Mercan’a da selamlar. Böyle beklenmedik bir anda birisine yardım etmek çok güzel bir şey, karşınızdakilerdeki duygu patmasını hesap edemezsiniz. Paylaştıkça, yardımlaştıkça çoğalırsınız.. Hava kararırken arabamıza binmenin mutluluğunu yaşadık, güzel müzikler eşliğinde virajlı yollardan geçerken hala o beklemediğimiz bir anda arabanın çıkıp geldiği o anın heyacannı yaşıyordum.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir