Koya yaklaşırken yol kayboldu, burada bir arazi çalışması olmuş, yamaç düzeltilip ağaçlar dikilmiş, açılan yolu takip etmek daha kolay gibi geldi.
Poyraz limanda balıkçıların mekanu, burada 15 dakikalık bir mola verdik, suyumuzu içtik, meyvalardan oluşan öğle yemeğimizi yedik. Bu yürüyüşte suyu yeterli almamışız, son anlarda bayağı aradık. Havanın oldukça sıcak olmasının da etkisi oldu, öğleden sonra sıcaklık çok arttı.
Koya yaklaşırken gördüğümüz yabancı bayraklı kotra koyda demirledi, dürbünle bize bakıyorlardı, koylarımızı bedava gezen birçok tekne var, hatta bazılarının yiyeceklerini başka ülkelerde yüklenip geldiklerini duymuştum. Biraz sonra kendilerini berrak sulara bıraktılar, üç kişi gördüm, yaşlılardı. Yüzmeleri çok doğaldı da kadınlı erkekli anadan üryan denize girmeleri, alışık olmadığımız için bizi biraz şaşırttı, bizi de hiç umursamadılar. Bu koylar, denizler bizim der gibiydiler.
Koydan ayrılırken Değirmenbükü taraflarındaki manzarayı görüntülüyorum, mavi ve yeşilin armonisi, rüzgarda eğilmiş bir zeytin ağacı, bazen eğilmek te lazım der gibi.
Yollar bizi bekler dedik fazla oyalanmadan Murdala’ya doğru yola çıktık, vasıtaların da geçtiği toprak bir yoldan yukarıya doğru yürüdük, daha önce birkaç kez yürüdüğüm bir yol, harıplar çiçek açmış kokuları vadiyi kaplıyor, harıp çiçeklerinin kokusu ağır oluyor, bu mevsimde harıp balı alınır, ilgiç bir tadı var.
Yüksek dağların arasında güzel bir vadi, değişik kuşlara ait melodiler birbirine karşıyor.