Tepeden tepeye sık ormanda yürüdük, ormanda yürümemizi engelleyen ağaçların arasındaki maki türü bitkiler.
Tepelere çıkınca çevreyi görebiliyoruz.
En son olarak önümüze sık bir orman çıktı, burada bir koy var fakat bu dikenli sarmaşıkları aşıp koya yaklaşamadık. Birara balıkçıların sesi geldi, kıyı boyunca yürüyorlardı anlaşılan. Zorlayarak biraz daha gittik, ama bu şartlarda yürümenin bir anlamı yoktu. Bencik koyuna indiğimiz gibi bir orman yolu bulamazsak ormandan çıkmamız çok zor, öyle bir yol da yok anlaşıldığı kadar.
Sık bitki örtüsünü biraz aşınca koya uzanan vadiden akan bir dere ile karşılaştık. Burada kısa bir moladan sonra geldiğimiz yoldan dönmeye karar verdik, bazen durmasını bilmek gerekiyor.
Derenin hemen yanında eski bir yapıya ait duvar kalıntıları.
Tepeden baktığımızda karşı taraftaki küçük koyda demirlemiş tekneler vardı.
Hava oldukça sıcaktı, ağaçların altında verdiğimiz kısa molalar çok iyi geldi. Ali Rıza arkadaşıma Datça Merkezinde bir arkadaş siz Muzaffer Hoca ile yürüyorsunuz, izliyorum demiş. Sonra da ona uyarsanız işiniz zor diye takılmış ( ben söylediklerini biraz yumuşatıyorum ) Ali Rıza arkadaşımın yüzündeki su damlalarını çekerken yaa işte benimle yürürken böyle terlersin diye takıldım. ( Arkadaşım başına biraz su dökerek serinlemişti)
Zaman zaman dalların, çalıların altından sürünerek geçtik, bu anlar bizi neşelendiren anlardı. Kısa bir askerlik yaptım ama şansıma yerlerde bolca sürünmüştük, aklıma o anlar geldi.
muzaffer bey, zevk ve ilgi ile izliyorum gönderilerinizi..sağolunuz…
Datça anlatılmaz yaşanır derler. Ne kadar doğru söylenmiş bir söz. Büyük bir zevk ve istekle yayınlarınızı izlemekteyim. Başarılarınız daim olsun.