17 Kasım Pazar günü yürüyüş Arkadaşım Ekrem İpek ve Akın Pilavcı ile birlikte Yaka Köyünün arkasındaki yüksek dağa tırmandık, yörede Kocadağ diyorlar. Akın Pilavcı Yaka köyünden, yöreyi çok iyi bilen birisi, bir ara Palamutbükü’nde kendisini ziyaret ettiğimde bu niyetimden söz ettim, işim olmazsa ben de gelirim demişti. Gece kendisine telefon ettiğimde işi olduğu halde bu yürüyüşe hayır diyemedi, sabah saat 09.00 da Yakaköy’de buluşup arabalarımızla yürüyüşe başlayacağımız yere gittik. Bu tırmanışta şimdiye dek yaşamadığım bir tecrübe edindim, dönüşte dağın geçit vermeyen yerlerinde kısıldık kaldık ve başka bir zaman cesaret edemeyeceğim sarp yerlerden inmemiz gerekti. Korkuyu, çaresizliği, sevinci birlikte tattığım anlardı, dağcılık serüvenlerimiz yeni bir boyut kazandı.
Yaka köyünü biraz geçtikten sonra tarlaların arasına girdik, zaten baktığınız zaman en uygun yerin dağın batı kısımlarının olduğunu görüyorsunuz. Bu taraftan tırmanarak sıkça fotoğrafını çektiğim derin vadili kısımları da görebilecektim. Bu dağlarda dağın eteğine gelinceye kadar bayağı bir mesafe katetmeniz gerekiyor, bir yere kadar da olsa arabayla gelmemiz bize zaman kazandırdı.
Zeytin tarlalarını geçip ormanlık alana yürüdük, zeytin demişken bu yıl ağaçlarda hiç zeytin yok.
Biraz yürüdükten sonra düzgün bir yola çıktık, aslında arabayla buraya kadar gelebilirmişiz.
Zaman zaman sık çalıların arasından yürüyerek ormanlık alanı geçip dağa tırmanmaya başladık, hava tahmininde 3-5 şiddetinde kuzey ve kuzeybatı yönlerden rüzgar gösteriyordu, biraz da olsa rüzgarla karşılaşacağımızı bekliyordum.
Dağa tırmanmak pek zor değil, patika yollar var, ilk önce en kenardaki patika yoldan yürüdük, dediğim gibi amacım derin vadileri yakından görmekti ama bu kısımda vadiden gelen güçlü ve soğuk bir rüzgar vardı.
Çobanlar tarafından taşlarla örülmüş bir duvar karşımıza çıktı, dağın kenarındaki yoldan tırmanışa devam ettik