Rahatlamış bir vaziyette sohbet ederek arabalarımızın olduğu yere doğru yürüdük.
Genç bir orman, Akın ağbinin söylediğine göre yıllar önce bir yangın olmuş, bu ağaçlar yangından sonra boy vermişler.
Zeytin tarlalarından geçtik, oldukça yorulmuştuk, yedi saate yakın yürüyorduk, yolumuza çıkan arı kovanlarının 3-4 m yakınından yürüdük, başka zaman olsa yolumu değiştirirdim. Akşam üstü olmasına karşılık arılar vızıldayarak uçuyorlardı.
Derin vadili dağlar akşam güneşinde tam karşımızda parlıyorlardı, bu manzaranın önünde arkadaşlarımın fotoğraflarını çektim.
Yaka köyünde Akın ağbiden ayrılarak evimizin yolunu tuttuk, bugün de vücudumuz bol bol adrenalin salgıladı, o zorlu anların arkasından bir huzur ve rahatlama geldi. Bazı şeyleri anlatmak zordur, o anlar orada kalıverir bugün yaşadıklarım da öyle oldu, öyle veya böyle bir maceranın içinde buluverdik kendimizi. Yaşadıklarım için pişman değilim, umut ve çıkar bir yol her zaman yanıbaşımızda. Her şey tükendi dediğiniz bir anda bir aydınlığın kapıları açılıveriyor. Zeytincik’ten geçerken akşam güneşinde bulutlu dağlar çok güzel görünüyordu, durarak bu manzaranın fotoğrafını çektik.
Ekrem arkadaşımın çektiği fotoğraflar, bir çoğu haberim olmadan çekildi. Dağ maceralarımız yeni başlıyor, bugün yaşadıklarım yeni donanımlara ve bilgilere ihtiyacım olduğunu gösterdi. İlk kez geldiğimiz el değmemiş topraklar, birçok sürprizlere açık, bunları bilerek yola çıksak ta tedbirli olmak her zaman iyidir. Bugün yaşadığım deneyi çok mecbur kalmadıktan sonra bir daha yaşayacağımı sanmıyorum, bu beni bayağı idare eder. Sadece kendin için değil yanındaki arkadaşların için de endişe ediyorsun.
Yaka köyünden geçerken veya Knidos Akademiden arkadaki sırtlara bakarken bu anlar hep aklıma gelecek. İlk fırsatta aşamadığımız tepelere ve vadiye doğru bir yürüyüş yaparak, gerçekte oralardan çıkış nasıl olabilirmiş görmeye çalışacağım.