İlk gün bizlere katılan arkadaşlardan Esra Gökçen de dokuma çalışmaları yapan arkadaşlardan, geçen yıllarda Zirve Dağcılık’la yürüyüşümüzde birlikte yürümüşüz. O gün de Eski Datça sokakları çok güzeldi, değişik kompozisyonlar yakalamaya çalıştım. Bulundukları mekan misafirlerimizin de çok hoşuna gitti, iki gün boyunca hava kapalıydı ama onların neşeli hali bu havayı hep güneşli yaptı.
Tam oradan giderken Hürriyet hanım elindeki çaput işiyle ilgili bizlere bilgi verdi. Bunlar da Datça Dilek Ağacı imiş. Geçmişte ağaçlara dilek tutularak çaput bağlanırmış, çaputlar bağlana bağlana böyle bir fikir ortaya çıkmış. Arkadaşlar ağaç berekettir, kökleri öbür dünyayı simgelerken göğe uzanan dallar yaşamı simgeler diyorlar.
Çimen Bayburtlu ve Gülhan Acar arkadaşların bu hareketi klasik hareketleriymiş. Gittikleri yerlerde bu hareketi yapıyorlar, kalp şeklinde bir görüntü ortaya çıkıyor. Herşeyin başı sevgi, dereler, yağmurlar, gönüller onunla akar. Günümüzdeki sevgisizlikleri gördükçe artık o daha da anlamlı.
Can Yücel sokaktan yürüyüşümüze devam ediyoruz, bir tablonun içinde gibiyiz. Sağ altta Esra Gökçen arkadaşımız.
Can Yücel evine yaklaşırken bir grupla karşılaşıyoruz, yüzler neşeli. Hamburg’ta yaşayan Hanife hanım Datça’dan ev almışlar çok mutlu ve heyacanlı, yeni evinde sağlıklı, mutlu günler diliyorum. Tanıştığım birçok kişi fotoğraflarımı, sayfalarımı görmüş oluyor, beni mutlu eden bir olay.
Yazın buralarda duvarlardan sarkan çiçek ve yeşillikler yok ama yağmurlarla yerler yemyeşil olmuş. Bu zamanın da kendine göre bir güzelliği var.
Renkler çok güzel, sarılar, turuncular, yeşiller, maviler, hepsi var.