Her kapıdan bir yaşlı kişi çıkıveriyor.
Ne tarafa gidelim diye düşünürken sokağın başından eşekli birisi görünüyor, seviniyoruz tabii. Yaklaşan kişiyi görünce daha da mutlu oluyoruz, Mustafa Dursun Sarıyaz, bu yıl Knidos yolunda eşeğe binip fotoğraf çektirmiştik. O da bizi görünce mutlu oldu.
Dursun Sarıyaz’ın peşinden gidiyoruz, oradan çıkış varmış.
Dursun Sarıyaz’ın hanımı o sırada avluya çıkıyor, oldukça yorgun, işler bitmek bilmiyor. Dursun efe de oldukça yorgun görünüyordu eşekten inerken. Havalar oldukça sıcak, yaşına rahmen o hala çalışıyor. Köyün tek geçim kaynağı tarım ürünleri, badem, zeytin, arıcılık. Badem fiyatlarına bakarak iyi gibi görünebilir ama burada araziler fazla büyük değildir, bademi de kırdığınızda pek fazla ürün kalmaz. Zeytin her sene vermez ve buradaki ürün alma Marmara bölgesinde olduğu gibi değildir. Datça’nın en organik ürünleri zeytin ve badem, şimdilik ilaç kullanılmıyor.
İşte benim memleketim köyümü ve sevdiklerimi ne kadar güzel kaleme almışsınız ben İzmir’de yaşıyorum ama 3 günü geçen bütün tatillerde oradayım her zaman söylüyorum Datçalı olmak bir ayrıcalıktır sayenizde şuan kendimi köyümde gibi hissettim kaleminize ve yüreğinize sağlık