Aşağılarda da duvar kalıntıları vardı ama çevreleri sık çalımsı bitkilerle çevrili olduğu için fotoğrafını çekemedik. Bu parkurda yürüyeceklere buradan sahile veya yola çıkmalarını öneriyorum. Biz dağ havasını solumak için dağlardan yürümeyi tercih ettik. Bu kısımlarda bitki örtüsü çok sık, bir metreye kadar uzayan bitkilerin arasındaki yaban hayvanlarının kullandığı 30-40 cm genişliğinde bir patika yolu kullandık. Bu yol olmasaydı buradan yürümemiz oldukça zordu.
Beni bu tepelere atan şey yamaçları mor çiçekleriyle kaplayan Piren bitkileri oldu, tepeye doğru çıktıkça Değirmenbükü arazilerini kuş bakışı görür olduk. Her tarafta ayrı güzellikte bir manzara, piren çiçeklerinin kokusunu ve yürüdükçe etrafa yayılan kekik kokularını ciğerlerimize çekerek bu manzaraları izledik. Rüzgar tanıdıktı, tenimize dokunurken, nice dağların, vadilerin, güzelliklerin selamını söylüyordu. Sonra bizlerin, pirenlerin de kokusunu alarak yoluna devam edecek. Kimlerin saçını okşayacak, tenine dokunacak kimbilir.
Pirenlerin arasında fotoğraf çekiliyoruz, önümüzde uzanan güzel bir vadi, arkamızda mavi deniz.
Yürüdüğümüz patika burada daha iyi görünüyor, kekiklere, pamuklanlara çarparak yürüyoruz, bu gezimizde kuş sesleri hiç eksilmedi. Yamacın sonunda yola inmemiz gerekecek, yoksa hep böyle dağlardan yürüyeceğiz.
Önümüze derin bir dere çıktı, derenin karşısında dağ çileklerini gördük ve dereye inerek fotoğraflarını çektik. Şimdi Dağ çileklerinin olgunlaştığı zamanlar, bugün onların fotoğrafını çekmeyi çok istiyordum hatta bir ara Murdala tarafına gitmek istedim sırf bu yüzden.
Yola inmek için tek geçit burada vardı, 3-4 m yükseklikten dikkatlice aşağıdaki tarlalara indik. İçinde bulunduğumuz mevsim sonbahar, sonbaharın son günleri ama baharın son günleri değil. Şimdi Datça’da yeni bir bahar yaşanacak, pirenler, anemonlar, dağ çilekleri, yeşeren otların içinde açacak olan birçok çiçek. Daha sonra badem çiçekleri açmaya başlayacak, onlarla birlikte papatyalar tarlaları halı misali kaplayacaklar.
Yola inip biraz gidince eski bir su değirmeninin yanına geldik, geçmiş yıllarda fotoğrafını daha güzel çekmiştim, şimdi etrafını bitkiler daha çok sarmış. Bu bölgede 6-7 kadar su değirmeni olduğunu duymuştum, bunlardan bazıları Knidia çiftliği içinde kalıyor. Diğerlerinden kalan tek değirmen bu olmalı. Buradaki değirmenlerden ötürü vadiye Değirmen deresi deniyor bildiğim kadarıyla.