Bundan sonraki yürüyüşümüz toprak yoldan, yazın bu yol daha bozuktu, düzeltilmiş herhalde. Knidia çiftliğinin yanına geldik, buraya kadar 6 km yürümüşüz, buradan Yazı köye kadarki mesafe 4,5 km ye yakın oluyor.
Knidia çiftliğini geçip tam rampaları çıkacağımız esnada yanımızda bir araba durdu arkadaşlar Knidia çiftliğini sordular. Hemen aşağısı dedik, çiftlik yukarıdan kuş bakışı görünüyordu. Sonra arkadaşlarla sohbet ederken Datça Detay’dan söz edince tanış çıktık. Meğer Arzu Baykara bir ay kadar önce bana mail atan öğretim görevlisi arkadaşmış, burada karşılaşınca ikimiz de oldukça şaşırdık. Arzu hanım, Yakın Çağ tarihçisi Marmaris’i konu alan bi kitap yazmış, tabii bir dönem Datça Marmaris’e bağlıymış, Datça’yı da konu alıyor. Yol üstündeki değirmenden ve gezdiğimiz Bizans kalıntılarından söz edince fotoğraf çekmek üzere ayrıldılar. Biz Yazı’ya geldiğimizde onlar daha görünmemişti.
Arzu hanım ve eşi Barış Taşkaya ile hoş bir karşılaşma oldu, böyle güzel tesadüfler yaşama renk katıyor. Arzu Baykara herhangi bir terslik olmazsa bir ay içinde kitabının basılacağından söz etti, benim için de güzel bir kaynak olacak, şimdiden heyacanla bekliyorum.
Değirmenbükü – Yazı yolunda yokuş yukarı yürümeye devam ediyoruz, bu yokuşlar bitince yürümek kolay, yol boyunca kel armutlara ve bolca dağ çileklerine rastladık ama çok sık çalılık bir yerdi, aşağılara doğru inmek gerekiyordu göze alamadım.Sonrasında gökyüzünü kaplayan bulutların gösterisini izleyerek yürüdük.
Karşı yamaçlar pirenlerle kaplıydı, yol kenarındaki zeytin ağaçları ilgimizi çekti, zeytinler üzüm salkımı gibi çok güzel görünüyordu.
Eski çeşmeden su akmıyordu, geçen yıllarda kaynak suyu buraya verilmişti akıyordu, tabii yürüyüşçüler için hem görüntü hem de su içmek açısından iyi oluyordu. Sağ üstteki fotoğrafta görüldüğü gibi badem ağaçlarının altına bırakılmış çuvallarda gübre var, gübreler atılıp, ağaçların araları sürülecek. Yaşlı zeytinin fortoğrafını çekmeden geçmek olmaz, kimbilir kaç yaşında.
Yazı’ya girerken tarlalardan zeytinlerle dönen traktörler yanımızdan geçti, doğru Yazı Kooperatifinin mengenine. Konuştuğum Yazılılar mengenleriyle gurur duyuyorlardı, emeği geçenlere ne mutlu. Biz de bugünkü yürüyüşümüzden mutluyduk, çok güzel bir havada rüzgarın getirdiği kokuları içimize çekerek, yeni bilgiler öğrenerek yürüdük. 10 km lik bir parkur, doğayı, yürümeyi seven herkes bizim gibi aynı güzellikleri yaşayabilir.