Bir ara koşan birisi yanımdan geçip gitti, doğu tarafında renkler daha farklıydı, mavi, mor, pembe renkler ağırlıktaydı. Batı tarafında, Palamutbükü adası taraflarında ise renkler değişip durdu, sıcak renkler ağırlıktaydı.
Doğru zamanda, doğru yerde dediğim zamanlardan birini yaşıyordum, mesela ertesi gün aynı görüntüleri, renkleri görmek mümkün değildi.
Ay zaman geçtikçe daha büyük göründü gözüme, muhteşem bir görünüşü vardı, okuduğuma göre 68 – 69 yılda bir dünyamıza bu denli yaklaşıyormuş.
Kurubük’te Benliburun tarafında mor ve mavilerin hakim olduğu, dinlendirici bir manzara vardı, ay da bu manzaranın içindeydi, ışığıyla gökyüzü ve denizde gün batımının tersi yönünde kendine özgü renkler oluşturmuştu.
Aynı anda gün batımı ve ay manzarasını izlediğim zamanlar, bilinçli yapılmış bir zamanlama değildi ama gezen birisi için bazen bu gibi manzaralar ve sürpirizler hep vardır.
Palamutbükü
Hava kararmak üzere, Palamutbükü tarafında manzara.
Ovabükü
Ovabükü’ne yaklaşırken ayın ışığı suya düşümüş vaziyette, hoş bir manzara ortaya çıkarıyor. Ovabükü sahilinde biraz mola verip, dalgaların müziğini dinledim, ilerlerde ufukta, hafif bir kırmızılık hala duruyordu. Doğanın sessizliğe büründüğü anlar. Artık bundan sonra yaban hayvanları usul usul dağılırlar etrafa, onların zamanı başlar. Doğanın müziğini duyamıyorsan, rüzgarın getirdiği kokuları duyamıyorsan, ve yüreğinde akan sevgiyi hissedemiyorsan eksik bir şeyler vardır yaşamda.
Muzaffer Hocam :Memleket hasreti çektiğim şu günlede resimlerin ilaç gibi geliyor
Ne zaman memleket gözümde tütse senin sayfaların acımı hafifletiyor.
Eline ayağına sağlık.