Kışın yağmurlarda buralardan oldukça sert bir dere akıyordur, görüntüler onu gösteriyor.
Çoban Levent’le karşılaştık dönüşte, biz gelirken gidiyordu, tekrar gelmiş, taş yığınının tepesinde hayvanlarını kolluyordu. Biz biraz gidince vadide bir türkü yankılandı, saşırdım, çoban türkü söylüyordu. Bu ıssız yerlerde yalnızlar.
Yürüyüşçüler arasında tanıdık arkadaşlar vardı, Selma Akad onlardan birisi. Yol kenarındaki keçiye seslenince keçinin tepkisi ilginçti.
Vadide yolumuz üzerinde gördüğümüz asma etrafı sarmıştı, ilginç geldi, buraya nasıl geldi, diken mi oldu bilmiyorum, biraz yürüyünce bir tane daha gördük.
Arkadaşlar Yelimlik’e doğru gittiler, onlar doğru oraya gitmişler, denize falan girmişler, yoksa kanyonda karşılaşmamız gerekiyordu. Tekrar dağ yolundan dönüşe geçtik. Bu yolda bir müddet yürüdükten sonra Karia yolu patikalarına girdik, giriş kısmında bir çarpı konmuş anlayamadık.
Patika yoldan dönmek güzel oldu, öbür yoldaki yokuşları çıkmayı göze alamadım, buradan yokuş aşağı ve düz bir istikamette yol aldık. Bitkilerin gölgesinde güneşten de korunmuş olduk.
Kanyonun gidilebilen son noktasına kadar gitmediğim için çok üzülmüştüm.ama yine fotoğraflarınızla bana o ‘gitmiş olma’ duygusunu yaşattınız.Teşekkürler. Ayrıca keçili fotoğraf da en sevdiğim fotoğraflardan biri olarak hatıralarımda yerini alacak. selamlar..
hocam resimler çok güzel yalnız tıkladığımızda aynı büyüklükte resim geliyor .acaba tıklandığında resim daha büyük olamazmı.saygılar….
Bu büyüklük bile siteye bayağı yük veriyor, çok resim olduğu için.