Karaköy Kocadağ Kanyonu

Yolumuz bizi tekrar sahile getirdi, buradaki dikenimsi bitkilerin kuru yapraklarının üzerinde çiçekler vardı, görünüş olarak deve dikeni çiçeklerine benziyorlar ama isimlerini bilemediğim için yazamıyorum. Gövde toprağa yayılmış vaziyette.

Sahilden makilik alana giriş yaptık, göğsümüze kadar gelen bitkilerin arasında yürüdük.

Buradan patika yolu bırakarak dağa tırmanmaya karar verdik, böyle düz yürüyünce sıkılıveriyoruz bazen, hem de antreman oluyor. Doğada her türlü arazide yürümeye programlıyoruz kendimizi, bir zaman sonra bu sık makilik alanlarda bile rahatça yürüdüğümüzü görebiliyoruz. Tabii bunu için yanımdaki arkadaşımın bu zorlukları kabüllenmesi gerekiyor, dikenler, çalılar vücudumuzu kesiyor ama artık bu bizi rahatsız etmiyor.

Sıkı bir mücadeleden sonra dağ yoluna çıktık, zaten bizim yürüdüğümüz patika yol da bir zaman sonra bu yola kavuşuyor.

Çok güzel manzaralar, denize dik uzanan sırtlar arka arkaya hoş bir görüntü oluşturuyor.

Uzaktan Yelimlik’in göründüğü bir zamanda kanyona giden vadiye giriyoruz, zaten bu derin vadiyi görünce kanyon buradadır diyorsunuz. Dere yatağından yürümeye başladık, kayalık, taşlık bir yol.

Biraz gidince çan sesleri duyduk ve kısa bir zaman sonra da çoban ve sürüsü göründü. Levent arkadaş Karaköy’de tanıdığım çoban Mehmet Ali’nin kardeşiymiş. Şimdilerde bulunduğu yere güz domatesi dikildiği için Mehmet Ali de  buralardaymış. Sağ alt fotoğrafta vadideki yabani harıpların çiçekleri görülüyor, bunlar bu mevsimde arıları buralara çekiyor. Kanyon yürüyüşünün sonuna kadar arı vızıltıları bize eşlik etti, bir ara yabani arılara da rastladık ama saldıran olmadı. Doğaya çıkarken parfüm gibi kokuları sürmemek lazım, sokulan birçok arkadaşımız bu yüzden sokuluyor. Ter kokusu da arıların saldırmasına neden olabiliyor. Çantamda her zaman Datça Medikal’dan aldığım püskürterek kullanılan amonyak bulundururum, amonyak denizde de bizim yanımızda hep bulunurdu. Sokulan yere hemen sürerseniz acıyı alıp zehirin etkisini azaltıyor.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8