Evin kedisi de mutlu bir şekilde divanda uyuyordu, tavana bakar bakmaz, toprak dam mı var diye sordum, ahşapların durumundan belli oluyordu. şimdiye dek bu tür geleneksel evlerin birçok fotoğrafını çektim, onlarla ilgili bilgi sahibi oldum ama kullanılan bir eve girmemiştim. Çoğu terkedilmişti veya kiremit çatıya çevrilmişti. Benim için hoş bir sürpriz oldu, çam kokulu ağaçların kokusunu ve bu evdeki huzuru içime çektim. Durmuş amcanın dedesi de bu evde yaşamış, öncesi var mı bilmiyorum, ağaçlarda hiç bir çürüme belirtisi yok, onlar katran ağacı diyorlar ama sedir falan kullanıldığını biliyorum. Ortadaki destek andız ağacından, o da çıralı ve çürümeyen ağaçlardandır, tabii yaşken içine kurt girmemişse. Bu ağaçların kesilme zamanları olduğunu duymuştum, zamansız kesilirse kurt girermiş falan diye, fazla bilgim yok. Eski toprak damlı evlerdeki düzen aynı, sol taraftaki dolap gibi yer banyo oluyor, raflar, yatak yorgan konulan yerler vs. herşey bu odada.
Makinayı otomatiğe alarak onlarla güzel bir hatıra fotoğrafı çektirdim, Fatma teyzenin daha önce Yaka köyünde birkaç kez fotoğrafını çekmiştim ama Durmuş amcanın eşi olduğunu bilmiyordum. Bu ziyaret beni yıllar öncesine götürdü, ben de buna benzer bir evde ailemle uzun yıllar yaşadım. Fakir ama gönlümüzün de o kadar zengin olduğu yıllar. Bu evde gördüğüm sıcaklıkta bir evde, imkanlarımız kısıtlıydı ama herşey çok güzeldi. Bu satırları yazdığım bugün benim doğum günüm, yaşlandıkça insanlar eskiyi özlerlermiş derler, şimdi daha iyi anlıyorum, kaybettiklerimizi arıyoruz. Her gün bir şeyler kaybediyoruz, insanlığımızdan, inandıklarımızdan, yaşadığımız o güzel doğadan.
Fotoğraflara baktım o yıllardan fazla bir fotoğraf yoktu, yer Denizli, sokağımız ve kerpiç evler. Sağ üstte 14 yıl yaşadığım ev görülüyor, iki katlı, her katta bir oda var, alt oturma odası, üstte yatak odası. Dışarıya sonradan bir yapı eklenmiş, mutfak be banyo burada. Küçük bir bahçe, ortada bir tulumba, evlerde su teşkilatı yoktu, içme suyunu testilerle yollardaki hayır için yapılmış çeşmelerden alırdık. Sol üstte görüldüğü gibi arık dediğimiz sular akardı yol kenarlarından.
Evlerin kiremitleri sağdaki fotoğrafta görüldüğü gibiydi, çok güzel suluboya çalışmalarını yapmıştım. Üst kata çıkılan tahta merdiven, en solda da Annem ve Babam, Babamı kaybedeli epey oldu, dürüstlüğü, sevgiyi, paylaşmayı onlarda gördüm ilk.
Ne mutlu Durmuş amca ve teyzeme, Allah daha uzun ömürler versin, aynı güleryüzle beni uğurladılar. Evin alt katı depo olarak kullanılıyor, belki zamanında hayvan falan da beslenmiştir.
Durmuş amcaların evinde iki oda var, girişteki oda mutfak olarak kullanılıyor, her iki odada da ocak var ama buradaki ocağı kullanıyorlar, odun ateşinde yapılan herşey bir başka lezzetli olur. Evin toprak damı görülüyor, taş ev yazın serin olur.
Çevredeki evler de eskiden kalma taş evler, birçoğu yabancılara satılmış, restore ederek kullanıyorlar.
Daha önce bademler çiçek açtığında gelmiştim Yakaköy’e, çiçeklerin arasından görünen taş evlere hayran kalmıştım. Arabama doğru giderken yaşlı bir karı koca çitlenmik ağacının altında badem kırıp, satıyorlardı, harıp ( keçiboynuzu), adaçayı, yağ, badem vs. ürünleri vardı.