Bayramın üçüncü günü kalktığımda hava kapalıydı, gece boyunca yağmur sesleri de hiç kesilmedi. Gökyüzündeki bulutları görünce bugün Mesudiye’ye doğru gideyim dedim, olmazsa 18 km lik bir yol geri dönüveririm diye düşündüm.
Puslular’da durdum fotoğraf çektim, Kocadağ’ın, Karadağ’ın zirveleri koyu bulutlarla kaplıydı.
Mesudiye’ye inerken de manzara çok güzeldi.
Serin bir hava vardı, miss gibi havayı soludum.
Hayıtbükü’ne girer girmez Ortam Restaurant’ın önünde burayı işleten öğrencim Mahmut Ayhan’ı gördüm, arabamı kenarıya çekerek bayramlaştık.
İkram ettikleri kahveyi içtim, biraz ilerideki masada oturan arkadaşla sohbet ettik. İstanbul’dan bayram tatilinde buraya gelmişler, memnunlardı.
Lodoslu bir hava vardı, buraya gelirken sert rüzgarlarla karşılaşacağımı düşünmüştüm ama Hayıtbükü sakindi. Denize girenler, cafelerde oturanlar vardı. Dut ağaçlarının sararan yaprakları soğuk renklerin içinde hoş bir görüntü oluşturuyordu. Her mevsimin kendine özgü renkleri ve güzelliği oluyor, bizler Datça’da sonbaharı pek hissetmeyiz, yaprakları dökülen, sararan ağaçlar çevremizde fazla yoklar. Hayıtbükü dut ağaçlarıyla yazın ayrı bir güzel sonbaharda yine ayrı güzel.