Yazı Köyü ve Saranda Kalesi

Bahçedeki ayva ağacında çiçekler vardı, ayva çiçek açmış yaz mı gelecek türküsündeki o mısra aklıma geldi hemen.

Çok güzel görünüyorlardı, çiçeklerin renkleri yapraklarla uyum içindeydi.

Bizi uğurlarken arabanın penceresinden Kadir arkadaşımın fotoğrafını çektim, o ne bakış öyle.

Yazı köyden geçiyorduk ki Ersoy Karakaş’la yolda karşılaştık, bir çay içelim deyinde arabamızı yol kenarına park edip yandaki kahveye çıktık. Yazı köyde yollar dardır, Ersoy birşey olmaz falan deyince yol kenarına park ettim, normal şartlarda mutlaka kimseyi rahatsız etmeyecek bir yere park ederim.

Ersoy arkadaşımla Knidos’ta tanışmıştık, Yazı köylü, yıllardır orada çalışıyor. Benim Knidos merakım, bir aralar çok sık gidip geliyordum, tabii dikkati çekiyor, orada tanıştık, candan bir insan, onu her görüşümde çok uzun yıllardır tanıdığım bir arkadaşla karşılaşmış gibi olurum. Burada kahvedekilerle sohbet ettik, çaylarımızı içtik, Yazı köy çok hareketli bir yer, insanlar candan. Yollarda gelip gidenler, kahvelerde oruranlar, evlerin kapısında oturan kadınlar. Demokrasinin ilk uygulandığı kentlerden olan Knidos’un toprakları üzerinde yaşamaktan herhalde, Datça insanı sevecendir, konukseverdir, fikirler tartışılır, kimse kimseye darılmaz. Yıllardır burada yaşıyoruz etkinlikler olur, yürüyüşler olur, seçimler olur olaysız bir şekilde tatlılıkla son bulur, buraya yerleşen insanların da birçoğu bu hoşgörülü topluma ayak uydururlar, umarım bundan sonra da böyle sürer. Büyük devletlerin çok uzun yıllardan bu yana taktiğidir, toplumları bölerler, nice büyük medeniyetlere ev sahipliği yapmış Anadolu’nun o görkemli mozaiğini maalesef parçalamayı başardılar gibi.

Bir ara Ersoy arkadaşımın babası Necati Karakaş yanımıza geldi, sohbet etme imkanı bulduk. Sayfamın başında da dedim ya benim bugün birşey yapasım yoktu, baktım oturdukça daha da uyuşuyorum, arkadaşıma kalkalım dedim. Nereye gidiyorsunuz diye sorulunca, biz de bilmiyoruz ama Knidos’a doğru gideriz herhalde diye cevap verdim.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8 9