Bu evde yaşıyan yaşlı bir çift vardı, teyze bir ara bana içeriyi gezdirmişti, ne zamandır görmedim. Oradan geçen bir bayana sordum yaşıyorlarmış, duyunca sevindim ama amca biraz rahatsız.
Konağın yanındaki dar sokağa girdik, fotoğraf çekimleri devam etti.
Sokağın diğer tarafından Reşadiye’ye giden caddeye çıkılıyor. Sevimli ( ama biraz fazla sokulgan) bir kedi musallat oldu, dikkat etmesem ayağımın altında kalacak, Songül arkadaşıma yönlendirerek çalışmama devam ettim. O da hayvanları çok seviyor.
Ortam güzel, ışık güzel, modeller güzel daha ne isteyeyim.
Reşadiye Mahallesi benim çok önemsediğim bir yer, 1800 lü yıllardan yapılar var, eski doku bozulmadan duruyor. Zamanda hoş bir yolculuk yapıyorsunuz, sadeliği ve sakinliği yaşıyorsunuz, abartılmış, rahatsız edici bir şey yok.
Farkında olmadan zaman nasıl da geçti, güzel bir Datça Zamanı yaşadık, arkadaşlarıma çok teşekkürler. Onlarla bugün bu sokaklar daha güzel ve anlamlı oldu.
muzaffer hocam bizlere ‘ellerine sağlık’ demekten başka bir söz bırakmamış.Onunla gezmekten ve refakat etmekten büyük zevk aldım, umarım böyle bir şansı bir daha elde edebilirim.
Hocam, bir Datça aşığı olarak oraları özlediğimde(ki bu genellikle haftada bir gün oluyor) sizin sitenize girip hasret gideriyorum. İnanın sizin heykelinizi Cumhuriyet meydanına dikmek lazım. Sayenizde oraların her mevsimini, bütün güzelliklerini, geldiğimizde görmeye fırsat bulamadığımız yerleri görmek fırsatını sunuyorsunuz.Teşekkürler, sağlıklı güzel günler dilerim.Ellerinize sağlık.