Ekim ayının son günleri havalar oldukça güzel geçiyor, bu havaları iyi değerlendirmek istiyorum, böyle zamanlarda haftada iki yürüyüş yapıyoruz. Arkadaşım Ekrem İpek’le 30 Ekim perşembe günü yürüyüş yapmak için sözleşmiştik, o günün sabahına kadar nereye gideceğimize daha karar vermemiştik, aklımda birkaç yer vardı. Ekrem arkadaşım hocam ben neresi olursa yürürüm dediği için rota seçerken rahat hareket ediyorum. Havalar oldukça sıcak geçiyor ona göre bir güzergah seçmem gerekiyordu.
Sabah Reşadiye kavşağında Ekrem arkadaşımla buluştuğumda Mesudiye’ye gidiyoruz dedim, arkadaşım da onaylayınca Hayıtbükü’ne geldik. Amacım Adatepe’ye sarp bir kısımdan tırmanmak, sonrasında neler olacağını dağa çıktıktan sonra görecektik, belirli bir planımız yoktu. Hayıtbükü’nde öğrencim Özgen Aydeniz’i de yanımıza alarak biraz ilerideki Mihricem Otel’e geldik, işletmecisi Celal Eroğlu yürüyüş arkadaşımız, bu yıl içinde kendisini ziyaret ettiğimde otelin karşısından Adatepe’ye bir gün tırmanalım diye kararlaştırmıştık, evden çıkarken aklıma o geldi ve buraya gelmiş olduk. Celal arkadaşımızı da yanımıza alarak Mihricem Butik Otelin hizasından dağa tırmanmaya başladık.
Zaman zaman patika yollardan, zaman zaman kayalıklardan yol aldık, bir müddet sonra Celal arkadaşımın köpeği Ateş’in peşimizden geldiğini gördük. Ne yaptıysak peşimizi bırakmadı ve daha sonra geçtiğimiz zorlu engelleri aşarak bizimle yürüyüşün sonuna kadar geldi. Günün kahramanı Ateş’ti, bizlere ondan güzel bir enerji geçti.
Bir müddet tırmandıktan sonra Mesudiye köyünün birçok yerini görür olduk. Fotoğrafta Avlana tarafı görülüyor.
Ben de zamanında çok köpek besledim, av köpeklerim de oldu, bu tür köpekler bu iklimlerde zorlanıyor, bir de böyle bir dağı tırmanınca. Daha yolun başındaydık, Celal arkadaşım Ateş’e su içirdi, yol boyunca bunu birkaç kez tekrarladı, tabii kendi suyunu Ateş’e içirmiş oldu.
Zirveye yaklaşırken kayalık bir kısmdan geçtik, aşağıdan görüldüğü kadar zorlu bir çıkış olmadı.
Adatepe sırtlarında yürümeye başladık, burası oldukça geniş bir alan.
Kayaların üzerinden yürüyerek yolumuza devam ettik, Ovabükü’nün göründüğü kayalıklarda mola vererek manzarayı seyrettik, fotoğraflar çektik. Özgen ve ailesi yazları Turizmle uğraşıyorlar, Hayıtbükü’nde Veziroğlu pansiyonu işletiyorlar. Kışın tarım ağırlıklı çalışırlar, onlara boş zaman yok.