ELLERİMDE YALNIZLIĞIN KALDI
her gün
bir ceset çıkıyor içimden
sana benzeyen
Hasreti isa
hangi şaraba yazılsam üzüm kokuyorsun
yağmurun altında üşüyen ellerinde kaldı
yalnızlığım
sesim tenha bir sokaktan geçiyor duvarlara
çarparak
bu kentte benimle birlikte üşüyor kuşlar yoksa
aşk yoksa ayrılıklar düşüyor balkonlardan
sonra sen Bodrum feribotunu kaçırmış gözlerle
unutulmuş bir öykünün içinden çıkıp geliyorsun
içimde ince bir düşün kırılır
yazmakta bir yalnızlıktır
yazdıkça karışırsın kalabalığa
yazdıkça çoğalırsın / çoğaltırsın
bir gülüş kalır senden geriye
bir gün yaşamaya da ölüme de alışırsın
ne zaman seni unutsam ellerin geliyor aklıma
bak yine dudaklarımda açıldın yeşile
ateşimi bedeninle söndüren bir orman gibi
düşüyorsun günüme gündüzüm oluyorsun
sonra hiçbir şey söylemeden alıp başını gidiyorsun
saçlarının ıslaklığı gözlerimde kalıyor
hangi türküye dokunsam ağlamaklı oluyor
hangi şaraba yazılsam üzüm kokuyorsun
baktım uzakta bir çocuk önce dağ resmini çiziyor
sol elinin baş parmağında gül lekesini unutmuş
sonra bir doru at çiziyor bozkırlarından
Anadolu’mun
atın üstüne eğersiz binse düşecek umutları
düşecek ceplerindeki okul harçlığındaki bilyeler
düşecek ablasının kalp işlemeli al mendili
yüreğinden
ne zaman o çocuğu unutsam sen geliyorsun
aklıma
hangi şaraba yazılsam üzüm kokuyorsun
İsa İnan’ın Gözlerinde Uyanmak ve Bedenimdeki Kuyu isimli iki şiir kitabı var. Sanayideki dükkanında çalışmaya ve şiir yazmaya devam ediyor.