Knidos’ta Bir Şair, İsa İnan Şiiirleri

knidos liman caddesinde bir şair
DİLİMİN KESTİĞİ USTURA

sadece karanlıkları çoğaltır gözlerin

bırak
başı düşsün kucağına gecenin
gün karanlığın içinden geçiyor
görmüyor musun

bir mum ışığının
beşinci yaş gününü kutluyordu çocuk
annesinin gözlerinden döküldü yanaklarına
birkaç damla beyaz tomurcuk
baktım
koca bir çınar gibi ayakta duruyordu baba
gözlerinde saklanıyordu sonsuzluk

ay yıkılmadan yıldızların yüzüne
tütün yanığı saçların
katranını akıtırdı dudaklarıma
kağıtların üstünde
eski bir gün gibi duruyordu yalnızlığın

ben artık senden uzak bir şehirde
en suskun vaktinde düşlerin
geceyi kurşunluyorum
gelincikler korkup sarılıyor rengine
gözlerinin ötesine düştüm
kapıldım acıların seline

duvarlara gölgen vurmuş
söyle bana
dilimin kestiği ustura
hangi yüreğin çatısı akmaz ki yağmurlarda

İsa İnan

isa inan knidos manzarası önünde

ORTALIK MALI

kendi kozasında öldürür kendini zaman

ben
hayatımdan caymışım
senden vazgeçmek
zor olmayacak

aydan da aydınlıktı yüzün
bir bulut deydi
kirlendi ışığın
artık taşıyamıyorum seni
üzgünüm

seni evvel zamana yolcu ettim ben
çünkü cehennemi dudaklarında taşıyorsun
beni her öptüğünde
bir kez daha
öldürüyorsun

bil ki
hayat
her dilde aynı yazılır
ama herkes farklı okur

ve
elveda dediğin kıyılara
dönüp bakılmaz bir daha

sana
son
sözüm
beyni orospu olan
ne anlar aşktan
İSA İNAN

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir