Hurmalıbük – Lindos Koyu Yürüyüşü

14 Mart günü arkadaşımla saat 9.30 da Kovalıca deresinden başladığımız yürüyüş sonunda saat 13.30 da Hurmalıbük’e ulaştık. Hurmalıbük’e daha önce doğu tarafındaki Karasüleyman deresinden gelmiştim, dönüşte dağların sırtını takip ederek Soğuksu virajlarına çıkmıştık. Bu kez değişik bir yerden dönmek istedim, arkadaşım da kabul edince doğuya doğru Lindos koyuna yürüdük.

Hurmalıbük’te çobanlara ait olduğunu düşündüğüm yapı kalıntıları var, taşlar harçsız olarak örülmüş. Hurmalıbük denildiği kadar var burada çokça Datça Hurması ağacı bulunuyor. Buraya karadan ulaşan az sayıda insan vardır genellikle tekne gezilerinde burada demir atılıyor, kendi tekneleri olanlar da koya geliyor.

Dere boyunca yaptığımız zorlu yürüyüşün ardından buradaki Datça Hurması ağaçlarının altında mola verdik, her tarafta eşek dışkısı var onun için kayalık bir kısımda oturduk. Arkadaşımla eşekler iyi tatil yapıyor diye de takıldık, bu Cennet koylarda onlar özgürce geziyorlar, düzlüklerde otluyorlar. Yeşil renkte görünen düzlük sular içinde, geçen geldiğimizde şubat ayıydı sarı papatyalar halı gibi heryeri kaplamıştı.

Kuzeyden esen rahatsız etmeyen bir rüzgar vardı, deniz de pırıl pırıl görünüyordu.

Lindos’a gitmek üzere önümüzdeki tepeyi tırmanmaya başladık, bu arazilerde eşeklerin kullandığı yolları kullanıyoruz. Yukarılara çıktıkça mavi ve yeşillerin armonisi gözlerimize güzel bir ziyafet çekiyor.

Hava fotoğraf çekmek için çok uygun, manzaralar da güzel olunca, fotoğraf çekmeye doyum olur mu?

Batı tarafının pek fotoğrafını çekmedim, güneş o taraftaydı. İleride Simi adası görünüyor. Dil burnunun arka tarafında Günlükbükü ve daha sonra Karaalibükü var, geçen yıl oralarda yürümüştüm. Günlükbükü’nde de Hurmalıkbük’te olduğu gibi düz bir alan var ama orada Datça Hurması ağaçları yok.

Çalı türü bir frigana topluluğuyla kaplı dağlar, bazıları dikenli, bayağı rahatsızlık veriyorlar.