Çay molasını Çeşmeköy’de bir kahvede verdik, karşımızda Rumlardan kalma eski bir bina var, daha önce ilkokul olarak kullanılırken son zamanlarda Cumalı köyü muhtarlığı olarak kullanıldığını biliyorum. Bilmeyenler için söylüyorum Çeşmeköy Cumalı köyünün bir mahallesi ama Cumalı köyden kalabalıktır sanırım. Güzel bir meydanı, ortasında çeşmesi var. Buradan Palamutbükü’ne geçeceğiz. Çaylar çok güzel içmeden geçmeyin derim, kaynak suyuyla yapılıyor. Kahvede daha önceki yıllarda Çeşmeköy’ü gezerken bize rehberlik etmiş olan Osman Fahri Keskin ile karşılaşıp sohbet ettik. Buraların insanları oldukça cana yakın, kahveye gelen birkaç kişi hoş geldiniz diyor. Bir genç arkadaşın sizi web sitenizden tanıyorum demesi hoşuma gidiyor, Bu toprakların asıl sahibi Datçalılara ulaşmak benim için çok önemli. Onlar olmadan bu güzelliklerin korunması mümkün değil. Merak edenler için Osman Fahri Keskin ile Çeşme Köy gezimin linki.
Çeşmeköy’den Palamutbükü’ne giderken yolda durup fotoğraf çektim, her defasında elimde olmadan aynı yerde duruyorum. Buradaki ışık ve görüntüler beni durduruyor.
Yol üzerinde badem çiçeklerinin fotoğrafını çekiyoruz. Kışbahar’ın güzel görüntüleri. Datça’ya kışta, baharda gelmemişsen Datça’yı tam görmüş olamazsın, o zaman Datça Detay’a bakıcan artık.
Palamutbükü’ne girerken gördüğümüz çiçek açmış bademler bugün benim aradığım görüntüler bunlar işte detirtiyor. İlk çağlalar Palamutbükü taraflarından dışarıya gider genellikle, buralarda iklim Datça merkezinden daha ılıktır.
Üzerleri arılarla dolu, vızıl vızıl, polenleri topluyorlar. Umudun çiçekleri gibi badem çiçekleri bu topraklara düşüyorlar.
Yanımızdan bir kaç yaşlı geçiyor o sırada Emine teyze yanımıza geliyor, sohbet ediyoruz. Fotoğrafını çekebilirmiyiz deyince tabii diyor o nur yüzüyle. Evini gösteriyor giderken mutlaka uğrayın bir daha geldiğinizde, bir çayımı için diyor. Beyaz çiçeklerin içinde çok güzel görünüyor, aynı yerde arkadaşımla ben de fotoğraf çektiriyorum. Emine Karayurt’a sağlıklar dileyerek bu güzel mekandan ayrılıyoruz.