Aadatepe üzerinde bir yol açılmış, oraya çıkarak güneşin batışını görüntülemeyi düşünüyoruz, geçen hafta çok güzel görüntüler olmuştu bu kıyılarda. Yol öyle dik ki, buradan kim çıkacak anlayamadık.
Güneş doğada şiirsel bir görüntü ortaya çıkarıyor, yeni açılan yoldan oldukça yükseğe çıktık, manzara çok güzel.
Güneşin okları turuncu bulutlardan denize aktı, koyu bir bulut batan güneşi görmemizi engelledi ama manzara yine de çok güzeldi. Simi tarafındaki manzara da öyle.
Ovabükü’ne bir şahin gibi baktık, paletli dozerlerle açılan bu yol ne için açılmış anlayamadık, yukarılara verici kurulduğunu arkadaşlar söylemişti ama yol bayağı geniş ve zaman zaman çok dik.
İşte Ovabükü tepelerinden izlediğimiz o tablo, büyüleyici, gizemli bir güzel karşımızda.
Dönerken arkadaşıma gece karanlığında badem çiçeklerini çekelim dedim ve durduk, geçen yıl aynı yerde yağmur yağarken çekmiştim, ileride sergi açarsam o fotoğrafı kullanırım mutlaka.
Ekrem arkadaşımın çektiği fotoğraflarda ben. Hep yüreğimde yaşayan bir Kızılderili oldu, çocukluğumdan bu yana, oyunlarda ben hep Kızılderili idim. Beni onlara çeken bir çok şey vardı, en önemlisi de Babamız dedikleri doğaya duydukları saygı, kayalardan ağaçlara kadar herşey canlıdır doğada, sizi duyar, hissederler, kendi yüreğinin sesini bile duymakta zorlanan insanlar ise bunu anlayamaz.