Dağlarda Çiçek Şöleni

Yörede Pamuklan denen dağ gülleri öyle çoktu ki, sarı katır tırnakları, adaçayı çiçekleri, Çalbalar o güzel çiçekleriyle her tarafı sarmıştı, çiçeklerden patika yolları bile bulmak zor oldu. Bu yürüyüşümüzde ilginç olan üç arkadaş ta polenlere karşı hassas olmamızdı, ben yıllar önce bu mevsimde bırakın böyle çiçeklerin arasında yürümeyi pencereden başımı uzatamazdım. O yüzden uzun yıllar denizlerde gezdim, orada polenden etkilenmiyorsun, iyot ta iyi geliyordu. Ege üniversitesinde iki yıl aşı tedavisi gördüm ondan mı bilmiyorum birden bu hassaslığım azaldı, gördüğünüz gibi hep çiçeklerin arasındayım. Arada bir allerjik belirtiler olsa da ben ona razıyım, Tanju ve Ekrem arkadaşlarım da polenlerden etkileniyor, dağın ortalarına yaklaştığımızda Tanju arkadaşımız polenden etkilendi, daha sonra beni de etkiledi, burnum akar gibi oldu, bir çiçek vardı ama hangisi bilmiyoruz. O bölgeyi geçince etkisi biraz azaldı.

Tanju arkadaşımın mutluluğu yüzünden belli oluyor, onun o pozitif enerjisi bize de geçti. Birçok kitabı bulunan yazar arkadaşımdan yürüyüş sonrası bu gezinin kısa bir izlenimini istemiştim. “ Dağların Cazibesi
Dağa tırmanmak az meşakkatli iş değil. İniş hemen her zaman çok daha zor. Amatörler bile bazen sıkıntı yaşıyor. Profesyonel dağcılar ise ölümle iç içe. O halde niçin dağa çıkıyorsun diye sorunca hepsi aynı yanıtı veriyor: Çünkü orada.
Yirmi küsur yıldır Emecik Dağına çıkmak isterdim. Bunu unutmamış Muzaffer Hoca ve geçen gün aniden çağırdı. O kadar eski bir isteği gerçekleştirmeyi asla reddedemezdim. Uzun zamandır masa başında çalışmama rağmen, her gün en az birkaç saat bahçe-bostan işi yaptığım için aşırı idmansız sayılmazdım. Yoldan Ekrem arkadaşı da alarak çıkışa geçtik. Her adımda değişen manzara tüm meşakkate değdi elbet. Arkadaşlar beni kollamak için yavaşladıkları için biraz vakit yitirdik ama acelemiz yoktu. Çıkış ve iniş yedi saatte bitti.
Dağda yükseldikçe insanların her türlü müdahalesinden uzaklaşıyorsunuz. Yürürken düşüncelerinizle baş başa kalıyorsunuz. Molalarda arkadaşlarla sohbet. Yol zorlaşınca bile metreler birer birer geride kalıyor ve hedefinize ulaşıyorsunuz. Küçük bir başarı ama keyif veriyor. Ayrıca bir yeterlik hissi. Her şeyiniz sırt çantanızda. Kısa bir süre için olsa da dünyada kimsenin ulaşamayacağı bir yerdesiniz. Zaten doğa bir süre sonra tiryakilik yapıyor. Ben nasıl koptum diye hayıflandım. Eskiden her fırsatta ıssızlığa koşardım. Bu hissi son yıllarda daha çok denizde yaşadım. O da çok güzel ama dağ bambaşka. Dünyaya kartal gözünden bakmak başka bir perspektif sağlıyor. Deniz mi dağ mı deseler… Niye seçeyim ki, ikisi de var.” diyerek çok güzel özetlemiş, hoşuma gitti, sizin de okumanızı isterim.

Rüzgar türbinleri pastanın üzerindeki mumlar gibi, görsel bir ziyafet çekiyoruz. Gerçekten nedir bizi çeken bu dağlarda, zorlu çıkışlar yapıyorsunuz, sıcak, rüzgar, susuzluk, dermanınızın kalmadığı oluyor ama artık bir kez onunla tanıştınız mı kopamıyorsunuz. Her biri başka başka heyacanlar getiriyor. Eski Yunanda dağları temsil eden tanrılar varmış.

Simi adası da sisler içinde, sudan yavaş yavaş çıkan bir denizaltıyı andırıyordu.

Datça’da fotoğraf çekerken resim yapmayı bıraktım gitti, öyle güzel manzaralarla karşılaşıyorum ki. Beyaz dağ gülleri hemen dikkati çekse de şu sıra dağlarda sarı renk hakim. Sarı ve turuncular, maviler ve lacivertlerle zıt renkler armonisi oluşturuyorlar.

Bazı insanların doğada yürüyüşlerini çekmek güzel oluyor, Tanju bey de elinde yürüyüş bastonuyla çiçeklerin arasından yürürken hoş görüntü veriyordu. Tabii doğada yürüyen arkadaşların giysilerindeki renkler de çok önemli, beyaz giysilerin fotoğrafını çekmeyi sevmem mesela.. Aşırı çiğ renkli giysiler de kompozisyonu bozuyor.

Keyifle o muhteşem manzaranın seyredildiği anlardan, bütün yorgunluklara, zahmetlere değmez mi? Onların bu halini görüntülemek te mutluluk verici.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8