Çiçeklerle, yeşilliklerle çevrili yoldan yürüyoruz, yürüdüğümüz mevkiye yörede Tolaz mevkii deniyor.
Ve Şener bey işte benim çağlalar diyor, toplayın toplayacağınız kadar, arkadaşımla ağaçlardan çağla toplamaya başladık. Farklı farklı türler, dolayısıyle farklı lezzetler, dallara zarar vermeden toplamaya çalışıyoruz, dalları biraz sert tutunca kırılıveriyor. Her taraf yemyeşil.
Tabii çağlaların çoğunu arkadaşım topladı, konuşacağım, fotoğraf çekeceğim derken çok fazla toplayamadım. Bazı ağaçlar kalınca idi bunlar kimlerden kalma dedim, Babam dikti dedi. Babası şimdi yaşamıyor ama o ağaçların üzrünlerini çocukları topluyor, gelecek kuşaklara bırakılacak en güzel hediye bu olmalı, ağaçların bu hale gelmesi yılları alıyor.
Bir ara Şener bey seslenerek başka bir tarlaya gideceğimizi haber verdi, çalılarla yapılmış bir köprüden geçerken Şener bey bunu ben yaptım diyor, altta 3 m kadar derinlikte bir boşluk var, dere geçiyor.
Çimenler her tarafı kaplamış, ellerimizin yettiği dallardan çağlaları toplayarak gidiyoruz, genelde bu işin bir amacı da bademleri seyreltmek , kalan bademler daha iyi gelişiyor. Bazı türler var bademi iyi olmuyor, onlar sadece çağlalık oluyor. Yeni geldiğimiz tarla ile ilgili anıları çokça Şener Ören’in, çocukluğunda bu arazi köyün harman yeriymiş buranın adı da harman.
Şener beye dönelim, çocukken eşeğin üstünde eve dönerken yol üzerinde başkasına ait incir ağacından iki incir koparıp yemiş. Babası arkadan gelirken bunu görüyor ” İnkar ettim ama yedikten sonra elimi semere sürmüştüm bana o izleri gösterip iki tokat attı ve hırsızlığın biri de, bini de birdir dedi. O sene Kumyer yolu üzerindeki arazimize de incir dikti benim için.”
hocam ellerine sağlık anlatım süper tam datça nın yaşama zamanı