Şelaleden sonra yamaçlardaki patikayı takip ederek geri döneceğimiz Karia Yolu’na doğru yürüdük. Yolun dereye inen kısmı pek belli olmuyor, işaret te göremedik ama tecrübemiz patikayı kolayca bulmamızı sağladı. Ağaçların sık olduğu bir yer.
Genelde bu patikadan inmişizdir, ilk kez tırmanıyoruz, dik bir arazi. Artık kondisyonumuz çok iyi, düz yolda gider gibiyiz. Yükseldikçe Domuzçukuru koyu bütün güzelliğiyle karşımızda, yeşil ve mavinin uyumu dinlendirici bir tablo sunuyor bize.
Bu manzaraların önünde fotoğraf çektirmeden gitmek olmaz, genellikle burada ışık iyi olur, o gün de öyleydi. Yukarılara tırmanırken huvvetli esen rüzgarın etkisi görülmeye başladı, soğuk ve ses olarak.
Tepedeki düzlükte rüzgar etkisini kaybetti, tam tersini düşünürken, bunda bitki örtüsünün veya önümüzdeki tepelerin etkisi olabilir. Her taraf yemyeşildi.
Karia yolu patikalarında yürümeye devam ediyoruz, dönüşte bildik bir yolda yürümek iyi oluyor. Bir ara batı tarafındaki kıyılar göründü.
İlerlerde Ovabükü ve Hayıtbükü’nü ayıran Adatepe belli oluyordu. Bu yürüyüşümüzde bu sarı çiğdemlere sık rastladık ama tepede yoğun bir şekildeydiler, fotoğrafını çektim.
Saol Muzaffer abi,sayenizde domuzçukuru güzelliklerine yolculuk yaptım..Emeklerinize sağlık…