Çok güzel bir ışık ve manzaralar vardı.
Domuzçukuru’na yaklaşırken merakla beklediğimiz çağlayan’a geliyoruz, şelale mi demeli bilmiyorum ama aslında tanım olarak hep eksik kalıyor. Yükseklik olarak bir şelale ama suları az. Datça’da gördüğümüz suların aktığı en yüksek yer. Yıllar önce Domuzçukuru yürüyüşünde buraya uğramıştık. Gelirken kaygan bi yerden geçişte arkadaşımızın biri kaza geçirmişti, iyi ki bugün geçtiğimiz gibi uçurumlu bir yer değildi, yine de başını çarptığı için arkadaşımız için oldukça endişelenmiştik. Doğa hafife almaya gelmez.
Şelalenin tepesinden oldukça dik bir araziden iniş yaptık, bu kısımda geçtiğimiz bir yer gerçekten adrenalin salgılattıran türdendi. Özellikle fotoğrafını çektim, dimdik, kaygan bir zemin, aşağısı da uçurum. Tutunacak, destek alacak bir çıkıntı yoktu. Benim ayakkabılar bu gibi yerlerde beni zorluyor , o birkaç dakikalık geçiş bütün yürüyüşe bedeldi. Diyeceksiniz başka bir altaernatif yokmuydu, yoktu. Keşif yürüyüşlerinde bu durumlar sıkça olur.
Şelalenin altında fotoğraflar çektirdik, su çok olsaydı inanılmaz güzel görüntüler olacağına eminim, yine de az bir su bile buraya bir canlılık kazandırmış.
Traventerleri andıran kayaların rengi aşağıdaki kayalarda da devam ediyordu.
Yosunlarla, kireçli sularla oluşmuş bir renk cümbüşü.
Saol Muzaffer abi,sayenizde domuzçukuru güzelliklerine yolculuk yaptım..Emeklerinize sağlık…