Sazak mahallesinde eski taş evler hemen dikkati çekiyor, bakımsız kalmalarına rahmen bu güzel doğanın içinde çok güzel görünüyorlar. Toprak damlı evler, bazıları hala kullanılıyor, toprak damın üzerine ince bir beton döküyorlarmış, su almaması için.
Betçe bölgesinde çokça olan bu yapılarımızı maalesef turizme kazandıramadık, böyle olunca da son demlerini yaşıyorlar.
Sedat arkadaşımın komşusu ve akrabası Hasan Uslu, bu geleneksel evde oturuyor, toprak damlı evde. Eski evlerin birçoğunda olduğu gibi bahçesinde dut ağacı var, dut ağaçlarını görünce bir hoş oluyorum artık. Geçmişten kalan bir hatıra gibiler aynı zamanda benim onlarla ilgili anılarım çok. Denizli’de çocukluğum bu ağaçların üzerinde geçti, mahallemizde o kadar çoktular ki, hem de oldukça büyüktüler. O görkemli ağaçların en tepesine kadar çıkıp birbirinden farklı dutları zevkle yerdim.
Hasan bey fırını gösteriyor, ön kısımdaki baca dumanların yüze gelmesini engelliyor.
Hasan Uslu ve eşinin fotoğraflarını çekiyorum, yengenin ismini almayı unutmuşum. Kendileriyle barışık insanlar, çalışma halleriyle fotoğraflarını çekmeme hoşgörü gösteriyorlar. Zamandan çaldığım çok kısa bir an, anılardaki yerini alıyor.
Sedat arkadaşımın evinde büyük andız ağaçları var, bu ağaçlar çevrede de görülüyor, büyük ihtimalle aynı zamanda dikildiler. Dedesi dikmiş bu ağaçları ve onlara dokundurmazmış. Onlar bu dünyadan göçüp gittiler arkalarında bu ağaçlar kaldı, dedem dikmişti demesi ne güzel değil mi? Sabah kahvaltı yapmıştım ama köy peyniri ve zeytin’i görünce dayanamayıp bir güzel yedik, öğle yemeği yerine geçti. Arkadaşım Sedat’a misafirperverliği ve yaşadığımız bu güzel anlar için çok teşekkür ediyorum. Yaşam paylaştıkça güzel, dostlarla, arkadaşlarla.
Odunlu küçük sobada çay demlendi, bunlardan bir tane almalı. Sedat arkadaşımı bahçesindeki çağlaları toplarken görüntüledikten sonra Yaka köyüne doğru yola çıktık. Sedat’la geçen yıllarda doğa yürüyüşü yapmıştık, yine bir yürüyüş yapma dileğiyle ayrıldık. Emekli maaşını sağlık ve mutluluk içinde harcamasını diliyorum.
Çok kilometrelerce uzakta olsam bile, Datça Yarımadasındayım. Kırlarda geziyor, Sındı köyünde Ömer abi ile tekrar çay içiyorum, oğlakları seviyorum, samimi, sakin, dost Yarımadalılarla selamlaşıyorum..Günay pansiyon,Filiz hanımı sayenizde saygı ve sevgiyle tekrar hatırlıyorum. Nisan 18 de tekrar Betçe bölgesine gezmeye, kafa dinlemeye dostlarım ile geleceğim. Sağol Muzaffer abi ,ellerine ,ayaklarına sağlık…Samsun’dan selam ve sevgiler.
Çetin arkadaş ne güzel özetlemişsin güzel Datçamızı, selamlar..