Çevremizde çocukluğunu özleyen birçok insana rastlarız, ben de dahil, neden olabilir, o zamanlar herşey rengarenkti, pırıl pırıldı yapraklar, sonra çocukluğumuzdaki o büyüleyici renkleri farkedemez olduk.
Bu ağaçlara, bu gökyüzüne heyacanla bakmak, onların yaşamımıza kattığı güzellikleri görebilmek her bakışımızda, bu da sanatla oluyor biraz da.
Çam yapraklarının arasından merhaba diyen bir sıklemen, bu nemli ortamı çok seviyorlar, dere boyunca rastladık.
Yeşillerin içinde kırmızı hep güzeldir.
Karanlık ve ışık birlikte güzeller, yaşamda her şeyin bir zıttı vardır.
Sıklemenler, yere düşmüş yapraklar, bezeme sanatçısının eseri gibi.
Ohh çok şükür :)Sonbahar geldi ve siz yine dağlarda ormanda yollardasınız.Özlemiştik hocam.Suyla akan yapraklar fotoğrafı çok başarılı olmuş.Teşekkür ediyorum bize azda olsa nefes aldırdığınız için.