Kocamar’a yaklaşıyoruz.
Burada kısa bir mola verip fotoğraflar çektik.
Bugün ışık çok hoş, fantastik bir atmosfer yaratıyor, kitabımızın sayfalarını çevirip duruyoruz bu sayede. Bol resimli, manzaralı bir masal kitabı. Bir varmış bir yokmuş, Yazı köyünde böyle yerler varmış bir zamanlar. Vadiler kış aylarında beyaz çiçeklerle baharı yaşarmış, kuşların sesleri vadileri çınlatırmış. Sonra birşey olmuş, dağlar tepeler yapılarla dolmuş, ağaçlar kesilmiş, kuşlar konacak dal bulamamış.. tabii masal yaa, olacak şeyler değil..
Dönüş Cumalı köy taraflarında yol kenarında yemek molası verdik, Yazı’dan geçerken ayran almıştık, eşimin yaptığı ıspanaklı böreğimiz, meyvalarımız vardı. Çeşmeköy manzarasını gören tepede durduk, gökyüzü pamuk şekeri gibi bulutlarla kaplıydı, Çeşmeköy evleri de aralardaki yapılara rahmen hala güzel bir tablo oluşturuyordu. Eski taş ustalarının bu güzel eserleri de yok olmakta olan değerlerimiz arasında.
Yakaköy’den geçerken Dağların üzerlerini kaplayan bulutlar ve dağlara düşen gölgeleri karşısında tekrar durup fotoğraf çektik.
Çevresi badem ağaçlarıyla çevrili Yaka yolu, kısa bir zaman sonra Masal Kitabmızın yeni sayfaları olacaklar.
Mesudiye yol ayrımına yaklaşırken dur, fotoğrafımızı çek diyen manzaralar, bir sayfa daha. Böylece Haikalar Diyarında dolaştığımız bir günümüzün sonuna geldik. Datça Fantastik bir dünya ama elimizden uçup gitmekte olan bir dünya. Gezmek güzel ama görmek bazen üzücü olabiliyor.