Gökyüzü görünmüyordu ama ışık geldiğimiz ana göre kuvvetliydi. Yeşil ve kahverenginin tonlarıyla oluşan bir armoni. Bu kısımda defne ağaçları da var, geçmiş yıllarda defne toplayanların bu arazilerde kaybolmamak için ipler ve teller kullandıklarını duydum. Tellerin bir kısmı hala duruyormuş sanırım, doğruysa bu malzemeler doğadaki canlılar için tehkikeli. Bu yıl bir yürüyüşümüzde yaban hayvanları için hazırlanmış bir tuzağa rastladık, Datça’da ilk görüşüm. Aynısını bir belgeselde görmüştüm, Uludağ ormalarında bir vahşi hayvan yakalanmıştı, doğa yürüyüşçüleri haber verdiler gelen ekip hayvanı kurtardı. Çelik telle yapıyorlar, hayvanın ayağı kırılabiliyor veya kopabiliyor. Vicdan en büyük denetleyici, o yoksa herşey olabilir.
Ve Merdivenli koyundayız, batıp, karaya vurmuş tekne hala duruyor, sığınmacıların denizlerde kayboldukları günlerde bu sahilde onlara ait pekçok malzeme görebiliyorduk. tekne de o günlerden kalma bir hatıra sanırım.
O karanlık bitki örtüsünün içinden çıkmış rahatlamıştık, yaşadığımız heyacan ve güzelliklerin etkisi şu satırları yazdığım anlarda da devam ediyor. Her yürüyüşümüzün bir videosu oluyor artık, yaşanılanları daha canlı olarak görebiliyorsunuz, Datça Videoları sayfamda veya Youtube Muzaffer özgen kanalımda görebilirsiniz.
Dönerken bu dehliz gibi patikalarda fotoğraflar çektirdik, çok güzel bir ışık vardı.
Sağ altta görüldüğü gibi arka arkaya Karia Yolu işaretlerini gördük, hatta bazı kısımlarda birkaç metre arayla konmuştu. Patika yol açılmış, yazın Karia Yolu ekibi ve Datça Belediyesi çalışanlarının burada çalıştıklarından haberimiz olmuştu.
Uzaktan Mersincik çiftliğinin göründüğü anlar, daha 300 m yürümemiz gerekti. Arabamızın yanına geldiğimizde şimdi nasıl döneceğiz tasası biraz da olsa vardı. Yol inanılmaz şekilde kötüydü, buralara ancak bir traktör veya jiple gelinir. Dik, yokuş yollar, kıvrıla kıvrıla çıkılıyor, 2. vitesle bile gidemiyorsunuz çoğu yerde. Mersincik yolu geçmiş yıllarda da kötüydü, bunun nedeni kayalık olması, grayderler bu kısımları alamıyor sanırım. Ama bu kez bir başka kötüydü. Her inişin bir çıkışı da vardır dedik ve dikkatli ve sabırlı bir şekilde kazasız belasız ana yola çıktık.
Mersincik yolu üzerinde çok sayıda arı kovanı oluyor, bir yerde kovanları terkedip gitmişler, hoş bir görüntü değildi. Bu yıl doğa cansız, arıların ve arıcıların işi zor görünüyor, kovanlarda fazla hareket göremedik. Hepsine kolay gelsin diyorum, umarım biz yanlış görmüşüzdür.