Dağların Gizemi – Datça Yaban Doğasında

Ve yolun sonu, önümüzde duvar gibi yukarısında 1- 1.5 m genişliğinde bir yarık olan, yüksek bir kayalık durmaktaydı. Oraya ulaşabilsek yolumuza devam edecektik ama çok tehlikeli görünüyordu. Malzemesiz oraya tırmanmak bile bile bir kazaya evet demek olur. Arkadaşım biraz tırmandı, bu gibi yerler aşağıdan göründüğü gibi olmuyor.. İple kaya tırmanışları yaptığımızda gördük, yukarıya çıktığınızda aşağıdan çıkıntılı gibi görünen yere tutunamayacağınızı anlıyorsunuz. Doğa, dağlar basite almaya gelmez, sağ, salim, kazasız, belası dönebilmek ilk hedefimiz olmalı.  Her zaman içimizden gelen sese kulak vermemek lazım, mantığımız, sezgilerimiz ve tecrübelerimiz devreye girmeli.

Cesaret denmişken iki türlü bir cesaret olduğunu gördüm, bunu kendimde de yaşadım; Cahil casareti, bilgisiz insan o hareketinin sonunda başına gelecekleri, tahmiz edemez, hayalini kuramaz. Yapacağı hareket sonunda yaşayabileceği durumların bilincinde olan insanın cesareti bence cesarettir. Bizler nelerle karşılaşabileceğimizi hesap ederk yola çıkanlardanız, karşılaşabileceğimiz durumlara karşı da elimizden geldiğince hazırlıklı olmaya çalışıyoruz. Tabii bizim hesap edemediğimiz veya elimizde olmadan karşılaşacağımız durumlar da var. Şimdiye dek şansımız yolunda gitti, umarım hep öyle olur.

Vadi burada kapandı, bu doğada  böyle bir şeyi bekliyordum ama bu kadar çabuk değildi. Şimdi ne yapacaktık, binbir zorlukla geldiğimiz o yolu geri mi dönecektik, yoksa yukarıdaki kayalık kısma ulaşacak bir yol varmıydı? O an düşündüğüm şeyler bunlardı, kayaların dibindeki hayvan izleri beni biraz umutlandırdı, kayaları takip ederek yol aldık.

Karşımızda aşamadığımız dar yarık görülüyor, her tarafımız dik kayalarla çevrili.

Kayaları takip ederek yaptığımız yürüyüşün sonu da çıkmaz sokakla sonlandı. Burada geçit falan yoktu, dik bir kayalık önümüzde duruyordu. Arkadaşımla bakıştık o an, dönmek mi, buradan çıkmak mi diye soran gözlerle. Sonra çıkabilir miyiz diyen sorum geldi. Biraz tedirgindik, buradan çıkınca bayağı bir zaman kazanacaktık ama çıktık diyelim ya yukarıda aşamayacağımız bir kaya karşımıza çıkarsa, buradan inmek, düşünmek istemediğim bir şeydi. Kısa bir tereddütten sonra arkadaşım ilk adımı attı, kayanın ortasında pinar çalısına ait bir dal vardı ve onun arasından geçmek kısmı en zor olandı. Dağlarda bu gibi dallara hiç güvenmem, özellikle böyle dik bir kayalıkta, kopabilir, kökten çıkabilir her an, aşağıda bulursun kendini. Gövdesini kurt falan yemiş oluyor ki bu da öyle bir şeydi. Dalın arasından geçerken yaylanan dallar bizi uçuruma itiyordu, çok dikkatli bir şekilde, dengemizi koruyarak bu kısmı geçtikten sonra biraz daha rahattık. O gün geçen günkü kaya tırmanışına göre beyin ve vücut olarak formdaydım, herhangi bir tedirginlik yaşamadım. Fotoğrafta arkadaşımın buradan mı çıktık diyen bakışları görünüyor. Adrenalinin pompalandığı anlardan sonraki rahatlama çok hoş oluyor.

Çıktığımız kayanın ucunda o rahatlamanın ve mutluluğun fotoğrafı. Arkadaşım kayaya otururken kendisini uyardım hatta, kayalar belli olmaz buralarda.

Sol tarafımızda derin bir vadi vardı, bu bizim yürümek istediğimiz vadi değildi, o daha arkalarda, daha dik, dar ve uzun. Kayaları takip ederek yukarıya doğru tırmandık.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6