Abdullah ağbilerden ayrıldıktan sonra Hayıtbükü Ege Cafe’de arkadaşlarımı buldum, bayramlaştık, sohbet ettik. Selma arkadaşım ile lisede uzun yıllar çalıştık. Bizim özlük işlerimiz hep onun elinden geçerdi, hiç sıkıntı çekmedik. Tuncer hocamla ve kendisiyle görüştüğümde kardeşlerimi görmüş gibi olurum. Onların bakışlarında bu heyacanı alırsınız zaten. Masada yanlarında oturan yeğenleri Çağrı da benim öğrencim, önce Çağrı bizim fotoğrafımızı çekmişti, net çıkmamış o yüzden burada paylaşamadım.
Bir ara biraz ileridemizde dut yapraklarının arasında duran kumru dikkatimi çekti, fotoğraf çekerken guguk diye ses çıkarmıştım, merakla etrafına bakıyordu o sıra. Bu güzelliği farkedemeyen o kadar insan var ki, onun mahallemizde gugu guk diye çıkardığı seslere ne kadar alışmıştık. Orada öyle görünce öyle hoşuma gitti ki!
Akşam güneşi koya düşerlen arkadaşlarımdan izin isteyerek yola koyuldum, zaman yine hızla akıp gitmişti.
Bulutlar gökyüzünü kaplamıştı.
Mesudiye’den kıvrıla kıvrıla orman yollarından giderken zaman zaman durarak fotoğraflar çektim.
Ağaçların arasından güneşle parlayan dağlar, gökyüzünde bulutlar, bu yolları daha da güzel yapıyor.