Bulutlar, dalgalar herşey güzel, tabii tatile gelenler bu durumdan memnun olmamış olabilirler. Ne güzel yağmur yağıyor derken damı akan insanların halini düşünün, yaşam tezatlar üzerine kurulmuş.
Ovabükü’nde Filiz ve Ali Günay arkadaşlarımın çalıştırdığı Günay Pansiyona uğradım. Yeşillikler içinde hoş bir mekan. Bayramlaştık, hal hatır sorduk, ilk öğretmenlik yaptığımız yıllarda birlikte çalışırken yaşadığımız anılardan konuştuk. Filiz arkadaşım aylar önce annesini kaybetmişti, bu gidişimde babasını da kaybetmiş, Datça’da haberimiz olmuyor bazen, yaşam böyle birşey, gelenler, gidenler, sevinenler, üzülenler sürekli akan bir dere gibi.
Pansiyondaki yemekleri Ali arkadaşımız yapıyormuş, bugün yemekler Filiz arkadaşımdan. artık bana karada zorluk yok, arkadaşlarım sağolsun. Sıcacık bir ortamda yemeklerimizi yedik.
Arkadaşlarımdan ayrılarak Avlana mahallesinde oturan sevgili arkadaşlarım Tuncer ve Selma Curacı’yı ziyarete gittim, evde yoktular. Onlar evde olmayınca Hayıtbükü’ndeki yeğenlerinin çay bahçesinde olurlar, tekrar oraya gidip onları göreceğim. Bu kısımlar yüksek gelmişken birkaç fotoğraf çekeyim dedim. Ovabükü yeşillikler arasında çok güzel görünüyor.
Buradan Hayıtbükü tarafı da böyle görünüyor.
Arkadaşlarımın yanına giderken yolumun üzerindeki evlerinde Abdullah ve Bahtiyar Aybey’i ziyaret ettim. Altan Kaya ve ailesi de bayramlaşmak için buradaydı. Daha sonra Abdullah ağbinin kızı, damadı, torunu derken ev kalabalıklaştı. Datça’ya ilk geldiğimde Abdullah ağbinin evini tutmuştum, orada 7 yıl oturduk. O yıllarda Datça’da kiralık ev bulmak çok zordu, bizim evimiz de zeytinlikler arasında çok güzel bir yerdeydi. Bütün hertaraf zeytin ve narenciye ağaçlarıyla kaplıydı, üveyik sesleri hiç kesilmezdi. Şimdi her yer beton, orada çok güzel günler yaşadık. Kepçenin gelerek yol açtığı zamanı hatırlıyorum, sanki içimizden birşey koparılmıştı ve o günden sonra orası hızla değişti. Bizler hala o günlerdeki gibi birbirimizi gördüğümüzde gözlerimiz ışıldar, bir yakınımızı görmüş gibi oluruz.