Yazı’da herkesin yollara döküldüğü bir gün, yürüyenler, eşekleriyle tarlaya gidenler, yol üstünde sohbet edenler. Ümit arkadaşın evine doğru döndüğümüzde çiçek açmış badem ağaçları karşımıza çıkmaya başladı.
Yazıköy’de yürümediğimiz yer yok gibi ama daha önce yürümediğimiz bir yola girdik. Kahveden bu yana bizi takip eden köpek te bizimle.
Bu güzel doğada sohbet ederek yürürken arkadaşlarım sık sık beni bekliyorlar, fotoğraf çekerken gerilerde kalıyorum, Onları yeşil çimenlerle, sarı çiçeklerle kaplı toprak yolda izlemek çok hoş. Buralarda pek yapı yok, bahçe arası.
Onları izlediğim kadar yok mu, bir tablonun parçası gibiler, arka planda pırıl pırıl bir gökyüzü.
Ümit Bakış, Devlet Tiyatrolarından emekli bir tiyatro sanatçısı. 15 yıl önce Datça’ya gelerek ailesiyle Çeşmeköy’de bir ev amışlar, 4-5 yıl yazları burada geçirmişler. Son olarak İzmir’de emekli olduktan sonra aklında Datça varmış, özellikle Betçe bölgesi, gelip burada yaşamak istemiş. Ümit arkadaş Datça’ya gelmeden önce 4-5 yıl Dikili – Çandarlı arasında güzel bir doğası olan bir yerde yaşadığını söyleyince Dikili gibi bir yerden kalkıp buraya gelişini merak ettim. ” ilk başlarda herşey çok güzeldi ama rant olayı başlayınca işler değişti. Karşımızda Aliağa petrol tesisleri, çelik-demir haddaneleri, lodos esti mi bütün kirli hava ve kokular üstümüzde. Son olarak izin verilen termik santraller ve birinin bacası görünür görünmez orayı terk edip Datça’ya geldim. Özellikle benim aşık olduğum yer batıda kalan 22 km lik bölge. ” dedi.
Bahçede çalışan kadınlara kolay gelsin diyoruz, genç arkadaş sizi izliyorum diyor. Yazıköy’de kadınlar interneti iyi kullanıyor, sayfalarımı, fotoğraflarımı gören çok kişiyle karşılaşıyorum.
Hocam yine fark atıyorsun.Çok güzel ifadelerle yüreğimizi coşturdun.