Knidos’ta Ersoy Karakaş ailesi arkadaşları ve akrabaları ile Hıdrellez’i kutluyorlardı. Her zamanki misafirperlikleri ile karşıladılar, yanlarında onlardan biri gibi yabancılık çekmiyorum. Ersoy, eşi Selda hanım ve arkadaşları ile bir masada sohbet ederken ben babası Necati beyin yanına oturdum, eski Hıdrellezleri merak ediyordum. Anadolu’nun birçok yerinde benzer adetler var aslında, burada da yumurtalar pişerken içine soğan kabuğu atıp, renklendirirlermiş, dolma, makarna yapılırmış. Hıdrellez mutlaka sahil kenarında kutlanır buralarda diyor Necati bey. ” Bağlarözü’ne git dolu, Değirmenbükü de öyle, çocuklar burada diye buraya geldik.” Dilek dilediniz mi dedim ” Dilemiyoruz artık, eskiden dilerdik” dedi. Hıdrellez gecesi dama veya belirli yerlere kül serperlermiş, birkaç yerde de duydum. İzlere bakarak yorumda bulunurlarmış.
Necati bey Knidos kalıntılarını göstererek, ” Eskiden biz buraları eker biçerdik, ekilmeyen yer kalmazdı ” diyor sohbet arasında. ” Arpa, buğday, mercimek, burası çok verimliydi. Hayvanın ulaşamadığı yeri çapalayarak ekerdik. Şimdi bakınca hayret ediyorum, diktiğimiz her taraf taşmış. ”
Kadir arkadaşımın eşi Şaziye hanımın verdiği katmer ve gözleme sağ üstte görülüyor, yumurtalar buradan. Hıdrellez’in olmazsa olmazı katmeri ve kaynamış iki yumurtayı bir güzel yedim, yapanların ellerine sağlık. Ersoy arkadaşımın fotoğrafını çekerken elinde sadece bir erik tanesi vardı.
Akrabalar burada, Fatma Küçük, Fatma Gültekin, Yüksel Bora, Zümrüt Kurnaz, Gülseren Ayaydın, Salise Karakaş, Selda Karakaş
Bu kadar oturmak yeterliydi, ileride ip atlayanlara doğru giderken, fotoğraflar çektim.
Knidos büyük limanda birkaç küçük tekne vardı.
Mahmuzlu gelincik denilen bitkinin sarı çiçeklerine bu sıra birkaç yerde rastladım, genelde sahile yakın oluyorlar. Burada oldukça çoktular, mavilerin içinde sıcak renkleriyle hoş bir etki yaratıyorlardı.