Ay batı tarafımızda Tuludağ’ın hizasında parıldamaya devam ediyordu.
Ve heyacanla beklediğimiz o an gelmişti, Güneş bakır renginde bulutların arasından hafifçe belirmişti.
Bulutlar nedeniyle o bakır tepsi halini görüntüleyemedik, daha sonra da birden beyaz ışıklarıyla parlamaya başladı. Yine de gördüklerimiz her zaman göreceğimiz türden görüntüler değildi.
Bizler de bir tabonun içinde gibiydik, çok hoş renklerle donanmıştı her yer.
Emecik’e doğru uzanan yarımada, güneşin ilk ışıkları Gökova körfezine düşerken.
Bu anları yaşadığımız için çok mutluyuz, mistik bir hava kaplıyor her tarafı, huzur yayılıyor tüm hücrelerimize. Biraz sonra gerçek dünyamıza döndüğümüzde kaybolacak olan huzur. İnsanın vahşiliği, acımasızlığı, doymazlığı ve riyakarlığı ile dolu bir dünya istemesek te iletişim sayesinde bizleri de sarıp sarmayalacaktı. yarıkdağ ve bazı bunun gibi yerler Hırıstiyanlık dönemlerinde dini alanlar olarak ta kullanılmış. Tahminim Tanrı’ya daha yakın hissediyorsun kendini veya doğanın saf ellerinde kirlerinden arınıyorsun, artık ne denirse. Yarıkdağ’ın kuzey yamaçlarında yörede Papaz’ın İni denilen kırlangıç yuvası gibi küçük bir yapı var, içinde dini freskolar var, büyük ölçüde tahrip edilmiş. Oysa orası dünyaca tanınan bir yer olurdu, hala bu gibi yerler Datça’da kendi haline bırakılmış durumda.
* * * * * * * * ne kadar yıldız koysam da gördükleriniz ve yaşadıklarınızın yanında sönük kalır.Gün batımı ve gün doğumu harika.Tebrikler.
Hocam….ne diyebilirim ki.Sizi tebrik etmekten başka..Bizler okurken resimlere bakarken huzur doluyoruz.Kim bilir yaşamak , içinde olmak nasıl muhteşem bir duygudur…..Sevgiyle kalın…
Selma arkadaşlarım çok teşekkürler, yorumlarınız bana güç veriyor.