Hayıtbükü
Hayıtbükü’ne gelir gelmez, belimize kadar gelen Dallama papatyaları ilk dikkatimizi çeken şeydi. Yolun üst tarafındaki bahçede geniş bir alanı kaplamışlardı. Önündeki ağaçlardan deniz görünmüyordu, görünüyor olsaydı çok güzel bir kompozisyon yakaladırdık diye düşündük.
Bu gezimizde çoğu zaman şemşiyenin altında fotoğraf çektim, yağmur Palamutbükü’nde yoktu. Hayıtbükü’ne geldikten kısa bir süre sonra yağmur atıştırmaya başladı.
Arabadan çektiğim fotoğrafta cama vuran yağmur damlaları görülüyor, daha sonra arabamızdan inerek yağmurda fotoğraf çekmeye devam ettik. Burada ağaçları da kompozisyonun içine alarak çok güzel bir fotoğraf ortaya çıkarabilirdik, renkler çok güzeldi. Ama dediğim gibi sahile bırakılan şemşiye demirleri bu güzel görüntüyü bozuyordu.
Bahar yağmuru gibi usulca yağan bir yağmur, şarkılar geliyor aklımıza. Şimdilerde söylenmeyen şarkılar. Özgün çalışmalar bir bir yok oldu, resimler, müzikler, romanlar..
Hayıtbükü’nden çıkışta, yol kenarında iri çiçekleriyle hemen dikkatimizi çeken bir ağaç vardı, yağmurun renkleriyle arkadaki manzarayla bütünleşmişti. Bildiğim kadarıyla Paulownia (Pavlonya ) denen türden bir ağaç. Buradan güzel kompozisyonlar çıkarmak için bayağı çabaladık. Tabii kompozisyonu bozan birçok etken vardı, ilk başta direkler. Estetik görüntülere önem veremeyen bir toplum olarak yerleşim alanlarında fotoğraf çekmek kolay olmuyor.
Mesudiye yolundan rampa yolları tırmanırken uygun bir yerde manzarayı görüntülemek istedik, yağmur devam ediyordu. Şemşiye altında çektiğim fotoğraflar. Çiçekler içindeki armut ağacının arkasından Mezgit manzarası görünüyordu. Her taraf çok yeşildi, arka planda yeşilliklerin içinde evler yağmurla hoş bir görüntü oluşturuyordu. Doğu Karadeniz’de ilk görev yerim Pazar ilçesi geldi aklıma. Orada tuvallere buna benzer manzaralar yapmıştım.