Yeşillerin içinde kırmızılar ne güzel duruyor, yaprakların üzerinde yağmur damlaları duruyor.
Tuğrul hocam dip odada saz çalıyordu, sesime hemen çıktı, ayaküstü sohbetten sonra yürüyüşüme devam etmek üzere yola çıktım. Bu arada Tuğrul hocamın resmini çekmek aklıma gelmemiş nedense.
Tam kapıdan çıkarken evin hanımı uzaktan göründü, Nurcihan hanım fırına ekmek almaya gitmiş, fırın derken bizim evin yakınında, bayağı mesafe var.
Arabamı park ettiğim yere gelirken Hurmalı sokağa bir turist kafilesi girdi, tezgahlar da yavaş yavaş hazırlanıyordu.
Turistlerin fotoğrafını çekmek için bir kez daha Nil cafenin yakınlarına geldim.
Hemen bitişikteki marketten içeri baktım, Muhtar Neşe Karaoğlan oradaydı biliyorum, her zamanki gibi loş ışıkta bilgisayarının başındaydı. İnsanın fotoğraf çeken öğretmeni olması ne kötü detirtcem sonunda. Ve böylece bir Eski Datça gezimin daha sonuna geldim. Yine heyacanlandırdı beni Eski Datça, yaşamın içinde şiir, müzik, resim hep var, onları görebilmek, duyabilmek çok güzel.
Buralardan geleli 1 ay oldu özledimmmm..Tatil yetmiyor her mevsim yaşamak lazım bu güzellikleri.Şiir de yazabilmeyi ne çok isterdim bu güzelliklere lakin her kula nasip olmuyor o sanatçı ruhu.Olsun varsın Datça şiir gibi bir yer.Yeni yazılarınızı resimlerinizi seyirlerinizi özlemle bekliyor olacağız Ankara dan.Sevgiyle kalın.
çevremizdeki güzelikleri canlıları farkedemiyoruz bazen
datcayi yasamaya elbette yilda 1 ay yetmiyor ben ve ailem tugrul bey ve degerli esi nurcihan hanimi taaaa Iran daki görevimizden beri taniriz datcayida onlarin sayesinde tanidik ve özellikle eski datcayi cok cokk sevdik ve bizde datcali olduk ve yerlestik simdilik izinlerimizi geciriyoruz güzelim cennette ama kisa Zaman sonra emeklilikte yerlesicez, datcayi ve datcalilairi cok seviyoruz,,,
Muzaffer Hocam, bu kaçıncı oluyor, geliyorsun ve görüşemiyoruz. Bir daha mutlaka seslen…
Bekliyoruz.
sadece şu kadarını söyleyeyim. Datça için yuvamı bile yıkarım varın gerisini siz hesaplayın