Bazı sorunlar getirse de yağmurdan herkes mutlu, doğa suya hasret kalmıştı. Datça Sofrası ‘nın işletmecisi Mehmet Öneş içeriye giren suları temizliyordu, saksıdaki süs narları ilgimi çekti.
Biraz ileride temizlik görevlisi arkadaş yolları süpürüyordu, yağmurla yukarılardan biraz pislik te getirmişti.
Yağmurun hemen ardından gelsem, çok daha güzel fotoğraflar çekecekmişim. Hatta birgün yağmur yağarken geleceğim buraya.
Gerinerek yerinden kalkan bir köpek, ıslak sessiz bir yol, zamanın durduğu bir an.
Çarşı sokağına doğru yürürken Nil Cafe’de Mine hanım hazırlıklarını yapıyordu.
Penceredeki çiçekler herzamanki gibi çok güzeldiler.
Can yücel sokağına girdim, hemen girişte Antik barda yağmurla gelen suların temizliği vardı.
Buralardan geleli 1 ay oldu özledimmmm..Tatil yetmiyor her mevsim yaşamak lazım bu güzellikleri.Şiir de yazabilmeyi ne çok isterdim bu güzelliklere lakin her kula nasip olmuyor o sanatçı ruhu.Olsun varsın Datça şiir gibi bir yer.Yeni yazılarınızı resimlerinizi seyirlerinizi özlemle bekliyor olacağız Ankara dan.Sevgiyle kalın.
çevremizdeki güzelikleri canlıları farkedemiyoruz bazen
datcayi yasamaya elbette yilda 1 ay yetmiyor ben ve ailem tugrul bey ve degerli esi nurcihan hanimi taaaa Iran daki görevimizden beri taniriz datcayida onlarin sayesinde tanidik ve özellikle eski datcayi cok cokk sevdik ve bizde datcali olduk ve yerlestik simdilik izinlerimizi geciriyoruz güzelim cennette ama kisa Zaman sonra emeklilikte yerlesicez, datcayi ve datcalilairi cok seviyoruz,,,
Muzaffer Hocam, bu kaçıncı oluyor, geliyorsun ve görüşemiyoruz. Bir daha mutlaka seslen…
Bekliyoruz.
sadece şu kadarını söyleyeyim. Datça için yuvamı bile yıkarım varın gerisini siz hesaplayın