Pansiyon olarak kullanılan yapılar, badem – incir evleri denmiş bahçedeki ağaçlardan ötürü.
Dar sokaklar yüksek taş duvarlarla çevrili, terkedilmiş bir şehir gibi, kimseyi göremiyorsunuz, merhaba diyecek kimse yok.
Yukarıya doğru yoluma devam ediyorum, ne zamandır buralara gelmemiştim.
Gökhan Özkan arkadaşımızın evi Villa Lapideum, yıllardır Almanya’da bu evin hayaliyle yaşadı ve nihayet istediği evi bu yıl tamamlayıp, yerleşti. Evin yapımından başlayarak izlenim ve fotoğraflarını Villa Lapideum başlıklı bloğunda paylaşıyor. Çevrede kimse görünmüyor, vakit erken, bir merhaba derdim.
Aşağıya doğru iniyorum, sonuçta bir daire çizmiş olacağım.
Yolumun üstünde Tuğrul arkadaşımın evine giriyorum, öyle rahatça girebildiğim evlerden biri. Kimseler görünmüyor, arkadaşım bahçesine özen gösterir birkaç fotoğraf çekip giderim derken saz sesi geldi kulağıma.
Buralardan geleli 1 ay oldu özledimmmm..Tatil yetmiyor her mevsim yaşamak lazım bu güzellikleri.Şiir de yazabilmeyi ne çok isterdim bu güzelliklere lakin her kula nasip olmuyor o sanatçı ruhu.Olsun varsın Datça şiir gibi bir yer.Yeni yazılarınızı resimlerinizi seyirlerinizi özlemle bekliyor olacağız Ankara dan.Sevgiyle kalın.
çevremizdeki güzelikleri canlıları farkedemiyoruz bazen
datcayi yasamaya elbette yilda 1 ay yetmiyor ben ve ailem tugrul bey ve degerli esi nurcihan hanimi taaaa Iran daki görevimizden beri taniriz datcayida onlarin sayesinde tanidik ve özellikle eski datcayi cok cokk sevdik ve bizde datcali olduk ve yerlestik simdilik izinlerimizi geciriyoruz güzelim cennette ama kisa Zaman sonra emeklilikte yerlesicez, datcayi ve datcalilairi cok seviyoruz,,,
Muzaffer Hocam, bu kaçıncı oluyor, geliyorsun ve görüşemiyoruz. Bir daha mutlaka seslen…
Bekliyoruz.
sadece şu kadarını söyleyeyim. Datça için yuvamı bile yıkarım varın gerisini siz hesaplayın