Yanyana sıralanmış bir Datça Hurması ailesi, güneşe başlarını uzatmışlar, çevreyi gözler gibiler. Bu gibi kısımlarda sık dikenli bitkilerle kaplı yamaçlardan yürümemiz gerekti.
Dere boyunca sıkça rastladığımız bitkilerden biri de pirenlerdi.
Eşeklerin oluşturduğu patika yollarda işaretleri hep vardı, bazısı daha tazeydi ama o gün ilginç bir şekilde hiç yaban eşeği göremedik. Oysa bu vadilere yaptığımız yürüyüşlerde mutlaka bir yerde karşımıza çıkarlardı, arkadaşıma başlarına bir şey mi geldi acep dediğim oldu.
Ve derenin düzleştiği kısım, Hurmalıbük’e geldiğimizi haber veriyordu. Hurmalıbük’te yere düşen hurma meyvaları görülüyor.
Datça Hurması başka hiç bir koyda bu derece yayılım göstermiyor, koyun her tarafına yayılmışlar. Buralara gelenler deniz yoluyla geliyor, inceleme için gelenler de dahil.
Datça’nın korunması gereken Cennet koylarından.
ne çok şey öğrendim, paylaşımlarınız çok güzel. bitki fizyolojisine merakım hep vardı ama Datça florasını inceliyor olmak ayrı bir keyif ! mutlu günler