Ve günlük ağaçlarından oluşan bir ormana geliyoruz, günlük ağacı sulak yerde, dere kenarlarında olur. Karşımızda güzel bir koy Eksera görülüyor. Koyların olduğu yerlerde mutlaka dereler oluyor, büyük , küçük. Birçoğu devamlı akan dere değil, vadilerden akan yağmur suları veya onlarla beslenen kaynaklardan gelen sularla oluşan dereler, anladığım kadarıyla hızla akan sular zamanla araziyi oyarak bu güzel görüntüleri ortaya çıkarıyorlar.
Bir yürüyüşümüzde karşı buruna gitmiştik, arkasındaki koyda arkadaşlarımız denize girmişti, Karia yoluyla ilgisi yok.
Karia yolu işaretleri günlük ormanının içinde devam ediyor, çok güzel bir ışık vardı, yaprakların arasından vuran güneş fantastik bir ortam yaratıyordu.
Ormanın içinden Eksera deresine açılan kapı gibi bir yerden geçtik, sol tarafta ağaçlarda Karia Yolu işaretleri devam ediyordu, takip ettik. Bu derenin ilk Soğuksu virajlarındaki başladığı kısımdan yürümüştüm, Datça Hurması ağaçlarının yoğun olduğu derelerden, yüksek dik kayaların araından akan bir dere, bazı kısımları oldukça riskliydi. Güneşi görmeden, çok sık bir bitki örtüsünün içinden yürüdük, bazı kısımlarda telikeli yamaçları aşmak gerekti. Soldaki fotoğrafta çiçek açan yabani armut görülüyor.
Derede bir müddet yürüdük, orman yolunun karşı tarafndaki Karia Yolu girişine kadar gidip döndük. Buradan Balıkaşıran’a doğru Karia Yolu devam ediyor. Eksera deresi hemen kendini gösterdi, dağların üzerinde koyu bir bulut belirdi, buralarda hiç belli olmaz yağmur geliverir, biz de tekrar aynı yoldan başladığımız noktaya doğru yürüyüşümüze devam ettik.
Sahile çıktığımızda kapalı havanın yerini güneşli, aydınlık hava alıverdi, buradaki bulutlar akça, pakçaydı.
Böyle güzel manzaraları bulutlarla çekmek her zaman nasip olmuyor.