Bu kısımdan sonra Akçabük koyuna iniş başlıyor, yol aşağıdaki yapıya doğru gidiyor. Taşlık, dik bir yol dikkat etmek gerekiyor, her an kaymak mümkün.
Eve doğru yaklaşırken köpek havlamaları duyuluyor, sahipleri çıkıyor, zaten köpekler saldırgan değil siyah olanı hemen yanımıza geliyor, öbürkünün karekteri farklı. Bir teyze bizi karşılıyor, hoşgeldiniz diyor, yol evin arazisinden karayoluna iniyor. Avlana’da kahvede konuştuğumuz köylüler yolun eskiden eve doğru değil de sağ tarafa doğru kıvrıldığı söylediler.
Akçabük’te karayolunu takip ederek yürünüyor, Açabük’ün etrafına direkler dikilmiş, telle çevrilecek anlaşılan, şaşırıyoruz. Dönerek geçtiğimiz evin sahibine bu durumu soruyorum özel şahıs arazisiymiş, koya geçilecek yer göremedim. Burası Datça’nın en güzel piknik yerlerindendi, birkaç kez biz de yapmıştık, üzüldük, Palamutbükü turizmi açısından da önemli bir sahil. Datçamızın geleceğini hiç de iyi görmüyorum.
Asfalt yol burada ikiye ayrılıyor, Karia yolu sahilden devam ediyor.
Koya inerek sahil yolundan Palamutbükü merkezine yürüyoruz. Gerimizde bıraktığımız Gerence’nin pırıl pırıl suları görülüyor.
Palamutbükü Sahilinde güneşlenenler ve denizde yüzenler vardı.