Yolumuza devam etseydik önümüze daha önce tırmandığım Gökyer tepesi gelecekti, oraya varmak en azından bir satimizi alır, kayalardan aşağı inerek, Damlantı mağarasının yanından yola inme imkanı var ama ters bir yer bizim için. Buralardan bir yerden inerek Pirenlik’e doğru gitmekti niyetimiz, bu kayanın dibinden inmeye karar verdik.
Önce yassı kayaların üzerinde yürürken arazi gittikçe dikleşti ve kırma taşlarla kaplı yerlerden kayma tehlikesi içinde yürümeye başladık.
Bu iniş gerçekten çok zordu, beni oldukça yordu, sık sık mola verdik. Yürüyecek bir patika falan yoktu, bu yürüyüşte ben iki kez düştüm, birinde sivri kayaların içinde oldu, birden ayağım boşluğa geldi, bir yerimde kırık çıkık olmaması şanstı. Ekrem arkadaşım da iki kez düştü. Tabii bunların en büyük nedenlerinden biri yorgunluk, kaslarınız bazen sizi dinlemiyor. Ama Ekrem arkadaşımın burada manzarayı seyrettiği gibi durup bu eşşiz doğayı seyrettiğimizde her şeyi unutuyorduk.
Evet dağlarda yürümek için hava hala sıcak, bugün öğleden sonra inanılmaz bir sıcak oldu, buralarda kışın da iklim yumuşaktır. Son suyumun sonuna yaklaştım, aşağıya bir insek, Avdarlı denen yerdeki kaynak suyu gözümün önünde, o hayalle inmeye çalışıyoruz.
Ekrem arkadaşımın yumuşak iniş yaptığı bir an, o da oldukça yoruldu. Kaygan zeminden kurtulmak için sandal ağaçlarının arasına girdik, çok sıklar ama ağaçlara tutunarak inmek mümkün oluyor. Dik dağın inişi de dik olacaktır doğal olarak, yukarıdan bakınca birşey anlamıyorsunuz, ama yapacak birşey yok.
Ve nihayet kışın da yürüdüğüm patika yola geldik, Ekrem arkadaşım müjdeyi verdi, hiç gelemiyecekmişiz gibi geldi bir an. Bundan sonra da bayağı yol var ama patika yoldan yürürüz diye seviniyoruz. Daha sonra o yolu da birkaç kez kaybettik, tabii her terslik dayanma gücümüzü azaltıyor.
Yolumuzun üzerinde bu ıssız yerlerde defineciler tarafından açılmış çukurlar vardı, buraları nasıl buluyorlarsa artık. Yolumuzu bir ara kaybettik Geyik muhar’ı göremedim geçmişiz, orada bu mevsimde su olur mu bilmiyorum, Sedat arkadaşımla mart ayında gelmiştik su vardı.
Datça’da hayranlıkla izlediğim dağdır Karadağ.Hep merak ederdim'” çıkılır mı acaba ‘”
diye.. Bana yaşattınız.teşekkürler paylaştığınız için.
Teşekkürler Selma Hanım, benim de hayran olduğum, çok merak ettiğim bir dağdı, onu yakından gördüğüm, ona dokunduğum, ada çaylarını kokladığım için mutluyum.
Hocam çok teşekkür ederim.Hemen yakınında yaşayıpta, benim için gitme imkanı
olmayacak bir yeri daha görme imkanı sağladığınız için.