Işık, bulutlar, beyaz köpükler, renkler çok güzeldi.
Öğleden sonra Kent Park’ta öğretmen arkadaşımla buluştuk, sohbet ettik. Burada rüzgar hafifti.
Taşlık plajında deniz daha sakindi, sahilde denize girenler vardı.
Gitmeye yakın Taşlık yolundan limana kadar kısa bir yürüyüş yaptık, kargaların oyun saatlerine denk gelmişim. Şemşiyelerin üstünde zıplayıp duruyorlardı.
Taşlık plajı da mavi bayraklı plajlarımızdan. Yaşlı harup ağacının altından manzara hep güzeldir, ağacın kıvrımlı gövdesi bir heykel gibi
Sahile kumlar serilmiş, kuru kısımlarda uzananlar vardı. Güneş yoktu ama hava sıkıcı, sıcaktı. Ilıca gölette akan suyun altında duş alanlar, gölette yüzenler vardı. Buradaki eski değirmen evine bir turistik işletme yapılıyor sanırım. Bu yapının sadeliği korunmalı, buradan havuza girenler için de bir düzenleme yapılması lazım görünüyor. Bu yapı Datça Belediyesi tarafından yıllar önce restore edildi, beş yıllığına Datça Yerel tarih derneği’nin kullanımına verildi, beş yıl sonunda sahiplerine geçecekti bildiğim kadarıyla, beş yıl dolalı epey oldu, şimdi yapıda çalışmalar görülüyor. Dikkatli bir şekilde olursa boş durmasından iyidir, boş duran yapı çürür.
Buradan geçerken o heyacanla çalıştığımız, birçok kişinin bir araya geldiği zamanlar gözümün önüne gelir, tabii bizlere bu heyacanı aktaran rahmetli Nihat Akkaraca da. Sonra o heyacan kayboldu, birçok kişi dağıldı. Bunu Datça’daki birçok çalışmada gördük, nedenleri ayrı bir konu. O günlerden kalan sayfalarımın linkini vereyim hem binayı gezmiş olursunuz hem de bir kez yaşanan bir sergiyi. Ilıca Su Değirmeni ve Değirmen Evi sayfama mutlaka bakın, sayfamın başında dediğim gibi gelecekte böyleydi şimdi nasıl oldu diyebileceğimiz pek çok şey olacak.
Ilıca Su Değirmeni ve Değirmen evi