Kümesten döndüğümde Recep bey yatağın üzerinde dinleniyordu, sabah 05.00 te kalkmış, akşam da haberleri izlerim dedi.
Arada bir efelenmeler oluyor ama kısa sürüyor.
Bir ara kümesin üstünde gördüğüm kedi beni endişelendirdi, kuşlar için gelmiş dedim hatta biraz kovaladım da. Ama sonra Recep beye bahsedince o bizim kedi demez mi? Birkaç tane var bizimle yaşıyorlar deyince kuşlara zarar vermiyorlar mı dedim, vermezler diye cevap verdi. Geçen yıllarda Recep beyin güvercinlerine Karakulak dadanmış, bayağı kuşu telef olmuş. Bir keresinde Karakulak kümesten çıkamamış, gazetelere konu olmuştu, tekrar doğaya zarar verilmeden bırakıldığı yazıyordu.. Haberi okuyunca biraz şaşırmıştım, başkası olsa karakulağa zarar verirdi ama şimdi Recep Şahbaz’ı tanıyınca onun hiç bir canlıya zarar vermeyecek biri olduğunu gördüm ve o olayı şimdi daha iyi anlayabiliyorum.
Akşama doğru Recep beyle vedalaşıp geldiğim yoldan geriye döndüm,
Benim için iyi bir gezi oldu, evin içi soğuktu, rüzgar da vardı, buralarda doğanın içinde sıcacık güneşli bir havada zaman geçirmiş oldum.
Gelirken fotoğrafını çektiğim ulu palamut yine çok güzel görünüyordu.
Akşam güneşi palamutun dallarında, o dallar ki balerin olup dans ediyorlardı sanki. Öylece oturup izleyeceksin, neler var bu ulu ağaçta, Ağaç dersin geçersin, vurursun baltayı ama iyi bak, o ağaç ki neler anlatır insana. Sabrı, sevgiyi, paylaşmayı, umudu ve mutluluğu görürsün o dallarda.
Satırlarımı İsa İnan’ın dizeleriyle bitiririyorum ; ” Öyle uzaktı ki düşler, elveda dememek için sığındık birbirimize, bu umudu sırtlayıp, gitme vaktidir şimdi.”
Günaydın..Ellerinize sağlık..Teşekkürler ..
bir an gelincikler resimden fırlayıp masama dolacaklar sandım…o kadar güzel ve canlılarki…
Bu resimler beni çok etkiledi size teşekür ederim tüm guzelikler sizinle olsun .recep abiyi de sizin sayenizde gördüm benim için recep Şahbaz çok değerli bir insan 30 sene önce bende Datça’da yaşadım. Recep abinin şefkatli saygıdeğer ve sevgi dolu bir insan olduğuna çok iyi biliyorum allah ona ve size sağlık afiyet versin.