Gerçek dünyadan koptuğumuz anlar, hiç bir şey aklınıza gelmiyor, yüreğimizin sıkıntıları akıp gidiyor.
Sabah ilk çıktığımız tepeden manzara, görüntüler biraz daha belirgin. Önde yeşil ormanlar, arka arkaya sıralanan, mavilerin, morların içinde dağlar. Bu tepelerin birçoğuna çıkmış birisi olarak, oralara bakınca anlamı farklı.
Dönüşte de mağaramsı oyukların olduğu kayalara doğru yürümek gerekiyor, patika yollar kendini belli ediyor. Yürüdüğümüz patika yol bizi çobanlara ait yapı kalıntılarına çıkardı. Gelirken de bu güzergahı izlemek lazım, orman yolundan sonra ilk işaret bu kalıntılar.
Kaba duvar kalıntılarının hemen yanından dere geçiyor, dereyi takip edince buraya çıkılıyor . Arkadaşlarım işaretleri koymaya devam ediyorlardı.
Patika yoldan bir müddet yürüdükten sonra dere yürüyeceğimiz istikamete doğru kıvrılıyor, oradan yukarıya doğru yürüdük, sabah bizim bıraktığımız işaretler görülüyordu. Taş duvarlı terası geçip tekrar orman yoluna girdik, patika yol girişte domuzların da etkisiyle kaybolmuştu, buralara da işaretlerimizi koyduk. Daha sonrasında zaten yol kendini belli ediyor.
Batı tarafta gökyüzü sarı, turuncu renklere bürünmüştü, dağlardan gün batımını tam izleyemiyorduk. Akşam güneşinin kayalardaki yansıması çok hoştu. Burada taş duvardan inerek karşı tarafta, Emecik köyüne giden patika yola girdik.
❤